پس از انتشار کتاب کوپرنیک `در باره مدارهای گردش اجسام آسمانی` در سال 1543م و ارائه نظریه خورشید مرکزی، توجیه حرکت سیارات آسانتر شد. تیکوبراهه، منجم دانمارکی سالهای زیادی به رصد ستارگان پرداخت و موقعیت سیارات را در آسمان در زمانهای مختلف ثبت کرد. کپلر که دستیار تیکو براهه بود با بررسی دقیق و صبورانه رصدهای او که قریب به بیست سال طول کشید، در سال 1609م، دو قانون برای حرکت سیارات ارائه نمود. او بعد از 9 سال قانون دیگری را بیان کرد. این قوانین عبارتند از:
قانون اول: مدار حرکت همه سیارات به دور خورشید بیضی است و خورشید در یکی از کانونهای آن قرار دارد. این قانون، از مهمترین قوانین حرکت سیارات است زیرا تا آن زمان، مدار حرکت سیارات را دایره میپنداشتند ولی کپلر، شکل صحیح گردش سیارات را ارائه کرد. به کمک همین قانون میتوان به قانون گرانش دست یافت.
قانون دوم: شعاع حامل هر سیاره در زمانهای مساوی، مساحتهای مساوی را جاروب میکند. به عبارت دیگر، هر سیاره به دور خورشید چنان میگردد که خط واصل میان خورشید و سیاره در زمان مساوی،سطوح مساوی را میپیماید. به موجب این قانون، سرعت حرکت سیارات به دور خورشید ثابت نیست و هنگامی که سیارات به خورشید نزدیک میشوند، سریعتر میگردند و هر چه از خورشید فاصله میگیرند، کندتر حرکت میکنند.
مناطق مساوی
کپلر نشان داد که حرکت سیاره از نقطه A
به B با حرکتش از C به D به یک اندازه است.
مناطق آبی رنگ هم اندازهاند.
قانون سوم: نسبت مجذور مدت حرکت انتقالی هر سیاره به مکعب فاصله آن سیاره از خورشید، پیوسته مقداری ثابت است. این قانون رابطه میان دوره تناوبی هر سیاره و فاصله متوسط آن از خورشید را بیان میکند. به عبارت دیگر، زمان یک دوره تناوب سیارات به دور خورشید با زیاد شدن فاصله آنها از خورشید افزایش مییابد.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامهريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!