این تکنیک ذاتا ً شبیه به تکنیک بارش فکری است و فرق آن این است که به ایده هایی اهمیت بیشتری داده می شود که مرتبط با هم باشند یا به نوعی قابل اثبات باشند و بتوان آنها را عملی و اجرایی کرد . در واقع اگر به دقت نگاه کنیم متوجه می شویم که اختلاف این دو تکنیک به اختلاف دو فرهنگ غرب و فرهنگ شرق بر می گردد . د رفرهنگ غرب، تاکید بر روی افراد و اشخاص است و یک فرهنگ فردگرایانه در آنجا وجود دارد که مبتنی بر استعدادهای شخصی افراد است و کار گروهی در آنجا کمتر مورد نظر است . اما در فرهنگ ژاپنی از این جهت که دید عمل گرایانه تری در سطح گروه ها دارد، تکنیکی را دنبال می کنند که هم گروهی باشد و هم ایده های آن اثبات پذیر باشند . این که چرابر روی اثبات پذیر بودن آن تاکید شده است به این دلیل است که ژاپنی ها در مسیر اهداف سرمایه داری جهانی پا به عرصه ی جهانی گذاشتند و به یکی از مکان های تولید ارزان قیمت تر و سود آورتر تبدیل شدند .آنها و صنایع شان برای تولید محصولات رده ی پایین تر کشورهای توسعه یافته طراحی شده اند و علی رغم این که در طی چند دهه به رشد اقتصادی و توسعه خوبی دست یافتند در برخی از پیشرفت های کشورهای توسعه یافته سهیم نبوده و بیشتر نقش کارگران ممتازتری (در برابر کارگران عادی ترکیه و کشورهایی در این رده ) را بازی کرده اند . از این رو طبیعی است که آنان عمل گرا تر بوده و به نتایج واقعی تری که بتوانند درعرصه ی رقابت های سرمایه داری دوام آورند نیازمند تر هستند . شتاب برای کسب نتیجه نمایانگر این واقعیت است که کوتاهی و ضعف در برخی حوزه ها ، موجب افت جدی در اقتصاد یا سرمایه گذاری آنان خواهد شد زیرا فن آوری های بسیار مدرن ، ریشه در تاریخ سیاسی ، اقتصادی و عوامل دیگر دارد که مسیر طی شده در این خطوط می باسد به صورت بومی رخ دهد که کشور ژاپن در این زمینه چندان بومی نبوده و بر همگان روشن است که ظهور ژاپن قدرتمند به واسطه ی تصمیم کشورهای غربی عملی شده و اگر چه امپراطوری ژاپن از قدرت خوبی برخوردار بود ولی حتی رسیدن به این مرحله بدون اراده ی کشورهای غربی و در راس آنان امریکا ، امکان پذیر نمی بود . به هر حال لازم بود تا مختصری به تفاوت بین این کشورها اشاره شود کما این که ادوارد دوبونو که نظرات وی در چندین نوشتار اشاره شده است معتقد است که اصولاً خلاقیت های سطح بالاتر در کشورهای غربی امکان پذیر تر است و خلاقیت های رده ی پایین تر آن در کشورهای چون ژاپن صورت می گیرد و این همان اشاراتی است که در جای جای سلسله نوشتارها به آن اشاره کرده ایم تا خاطر نشان سازیم که بروز و ظهور خلاقیت طبعاً با برنامه ریز میسر است . حتی تکنیکی که به نظر خیلی ساده می آید مانند بارش فکری و کی – جی و... نیاز به برنامه ریزی گروهی منظم دارد که با صرف وقت و هزینه و امکان فراهم آوردن یک مکان و... و هم چنین به اراده برای دستیابی به هدفی معین نیازمند است . در کشورهایی که توسعه یافته هستند طبعاً مدیران و مسوولان سازمان ها و مراکز تولیدی و خدماتی و جز آن ، امکان چنین شرایطی را مهیا ساخته و این طبیعی است که در حد خود، به نتایجی هم دست یابند . افرادی که د رگروه هایی شرکت می کنند قاعدتاً به طور هدفمند جمع آوری شده اند و بارها شنیده و خوانده ایم که حتی در تحقیقات و پژوهش های مراکز معتبر علمی آنها، به آزمودنی ها به خاطر صرف وقت یا تحمل و بردباری د راجرای پژوهش و غیره ... هزینه هایی پرداخت می شود . لذا تامین این هزینه ها و صرف وقت و انرژی و غیره بدون سازمان دهی منجر به سطحی شدن افراد در برداشت و درک آنان از این تکنیک ها می شود . اگر حتی قدرت این تکنیک ها را برای ایجاد و ظهور خلاقیت خیلی بالا ندانیم اما به هر روی ، کار نیکو کردن از پر کردن است ! افرادی هم که در این گروه ها شرکت می کنند قطعاً افراد معمولی و بدون اطلاع از مبحث مورد نظر نیستند و آنان اغلب کارگران یک کارخانه یا یک مرکز تجاری و... هستند که برای بهبود بخشیدن به شرایط کاری و در آمد خود در این جلسات شرکت کرده و با مطالعه و پژوهش و البته با استفاده از آموزش تکنیک ها ، به نتایجی دست می یابند . برای اطلاع بیشتر به نقد و بررسی تکنیک بارش فکری مراجعه نمایید.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!