سپاهیان سلوکی از میان افراد مزدور و چریک و بومی ترکیب می‌شدند. عده‌ای از مزدوران و داوطلبان قبایل ایران نیز جزء لشکریان سلوکی بودند.
نیروی اصلی نظامی را پیادگان سنگین اسلحه تشکیل می‌دادند. گذشته از پیادگان و سواران، پیلان و گردونه‌های جنگی و یگان‌های مخصوص محاصره نیز جزء لشکریان بودند. فرمانده سپاه را «استراتگ» (strateg) می‌خواندند. هر فوج یا یک «فالانژ» (phalange) سلوکی عده‌ای بین 16 تا 20 هزار نفر را در برداشت. ضمناً هر ساتراپی مرکزی داشت که «استراتگ» خوانده می‌شد که معمولاً محل استقرار فرمانده کل سپاه سلوکی بود و او مامور بود که ادارات مرکزی ساتراپی و خزائن را حفظ نماید. واژه «استراتژی» که به اهمیت سپاسی نظامی هر وضعیتی گفته می‌شود از کلمه «strateg» گرفته شده‌است. افراد متعلق به هر فالانژ، امتیازات خاصی داشتند.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
ارسال ها: 204
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!