کسانی که از نعمت سلامتی برخوردار بودند و سن آنها بین 15 تا 50 سال بود، در هنگام جنگ آماده به خدمت میشدند و این جریان با شدت بسیار عمل میشد. به عقیده عباس اقبال آشتیانی مورخ معاصر، لشکریان ایرانی را میتوان در حکم مبلغین مذهبی تازه دانست که بر ادیان سابق رجحان داشتهباشند. به گفته ارنست هرزفلد، مذاهب قبل از زرتشت، مشرک بود و سربازان اهورا مزدا پرست بودند و پرستش اهورا مزدا را تبلیغ میکردند. مزد سربازان جنسی بود و مایحتاج آنها در محل استقرار شهربان هر محل پرداخت میشد. سپاه ایران به دو گروه سواره و پیاده تقسیم میشدند به گفته محمد جواد مشکور مورخ معاصر، ایران تا زمان داریوش اول سپاه منظمی نداشت وارتش آن به صورت چریک اداره میشد. داریوش به تشکیل سپاه جاویدان که شماره ایشان به ده هزار نفر میرسید اقدام کرد. در هر شهر پادگانی وجود داشت که در ارگ آن شهر جای داشتند و فرمانده آن دژها را «ارگبد» میگفتند. لشکر ایران به دو دسته پیاده و سواره تقسیم می شدند و مسلح به تیر و کمان و نیزه و شمشیر و... بودند .اسب و فیل و شتر را نیز در جنگ به کار میبردند. ایرانیان در تیراندازی مهارت داشتند. چنانچه هردوت مینویسد: پارسیان از کودکی به فرزندان خود سه چیز میآموختند که: راست بگویند و راست بر اسب سوار شوند و راست تیر بیندازند . از زمان داریوش دوم سپاه مزدور یونانی نیز در ارتش ایران راه یافت از این جهت تنپروری و انحطاط به ارتش ایران راه یافت. در ایران هخامنشی از زمان کوروش بزرگ، عرابههای جنگی نیز به کار میرفت. بر محور این گردونهها غالباً مجهز به داسهای برنده و تیر بودند که موانع جاده را از میان میبرد. ایرانیان توانستند به کمک دریانوردان فینیقی یک نیروی دریائی بسیار قوی ایجاد کنند که هنگام لشکر کشی به یونان از تنگههای بسفور و دارد انل از کشتیها و قایقها پلی جهت ورود سربازان ایرانی، ایجاد شد. لازم به ذکر است که مردم ایالت پارس از خدمت وظیفه (سربازی) معاف بودند. درفش ارتش هخامنشی عقابی با بالهای باز بود که جلو لشکریان ایران به وسیله سربازی حمل میشد.
عکس درفش ارتش هخامنشی
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامهريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!