منو
 صفحه های تصادفی
آزمایش بررسی چشم و معایب آن
درخت المپیاد زیست‌شناسی
توزیع بار الکتریکی در اجسام رسانا
آزمایش مغناطیسی جوش
نمودار تابع‏ . تابع های وارون
مدت حکومت حضرت مهدی عج
مصونیت از آتش
تیره افرا
تیره بروملیاسه
هکرها
 کاربر Online
994 کاربر online
 : نجوم
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از صفحه قبلی اقدام کنید.   کاربر offline دبیر گروه نجوم 3 ستاره ها ارسال ها: 1615   در :  یکشنبه 12 مهر 1388 [00:10 ]
  عصر فضا( تاریخ علوم فضایی و سیر تحول) قسمت ششم - تحقق نخستین رویا: سفر به فضا!
 

درست در همین زمان که امریکایی ها درگیر بحث های اهمیت داشتن یا نداشتن پژوهش های فضایی بودند، روس ها فضاپیمای وستوک 1 را در 12 آوریل 1961 پرتاب کردند تا حیاتی ترین رویداد تاریخ فضا رقم بخورد: یوری گاگارین همراه با ووستوک 1 به فضا رفت و پس از گردشی کامل به دور زمین با موفقیت به زمین بازگشت تا نام یوری گاگارین تبدیل به نام نخستین انسانی شود که پا به فضا گذاشت. این نام نه فقط در تاریخ فضا که برای همیشه در تاریخ زندگانی بشر جاویدان شد و این آغاز دوره طلایی عصر فضا بود.
یوری گاگارین ، درباره بازگشت خود به جو زمین چنین گفت: «من روشنی رنگ پریده شعله هایی را که گرداگرد فضاپیما زبانه می کشیدند دیدم. من در گلوله ای از آتش بودم که چون سنگی به زیر می افتاد».
ووستوک در زبان روسی به معنی شرق بوده و از آن با نام ناو کیهانی ووستوک نیز یاد می شود. این فضاپیما دارای دوقسمت بود: یک قسمت مخروطی شکل که تمام بخش های موتوری و مخزن های سوخت و اکسیژن در آن قرار داشت و یک بخش کروی که اتاق فضانورد یا بخش فرودی نام داشت و مخصوص زندگی و کار سرنشین فضاپیما در مدار زمین بود. این اتاق مجهز به تمام امکانات لازم برای زندگی فضانورد به همراه دستگاه های هدایت فضاپیما، سه دوربین تلویزیونی، یک دوربین فیلم برداری، دستگاه ارتباط رادیویی و وسایل تأمین آب و هوا و غذا بود. هدایت فضاپیما خودکار بود اما امکان کنترل آن به وسیله کیهان نورد (به فضانورد روسی کیهان نورد می گویند) در مواقع اضطراری وجود داشت. فضاپیمای ووستوک بر روی موشک سه طبقه 34 متری ووستوک نصب شده بود و وزن آن در زمان پرتاب 290 تن بود. پس از پرتاب موشک طبقات موشک پس از پایان سوختشان یکی پس از دیگری جدا شده و در صحرای غیر مسکونی قزاقستان سقوط می کردند و سرانجام در مدار زمین، آخرین بخش موشک فضاپیما را رها می کرد تا راه خود را ادامه دهد. در پایان سفر نیز بخش فرودی از قسمت خدمات جدا شده و راهی زمین می شد. با ورود فضاپیما به به جو زمین حرارت بسیار زیادی را به وجود می آورد که دانشمندان آن را پیش بینی کرده بودند و از این رو لایه بیرونی فضاپیما از جنس مخصوصی ساخته شده بود تا حرارت ناشی از اصطکاک را به خودش جذب کند و مانع از انتقال آن به سایر قسمت ها شود. پس از ورود فضاپیما به جو، کیهان نورد در یک ارتفاع مشخص با استفاده از صندلی پرتابی بیرون می پرید و بعد به کمک چتر نجات فرود می آمد، در حالی که بخش فرودی نیز جداگانه با چتر فرود بر زمین می نشست.
اما فقط قریب به یک ماه پس از پرواز گاگارین و در اردیبهشت 1340، آلن شیپارد از امریکا نیز با فضاپیمای مرکوری تا لایه های بالایی جو رفت ولی در مدار قرار نگرفت.
چند ماه پس از گاگارین، گرمان تیتوف روسی به مدت یک شبانه روز با ناو کیهانی ووستوک 2 در فضا بود و بعد از آن ووستوک 3 و 4 به طور همزمان دو سرنشین را جداگانه به فضا بردند.
شش ماه بعد جان گلن با فضاپیمای مرکوری به مدار زمین رفت و سه بار زمین را دور زد و از این جهت نخستین امریکایی است که به مدار زمین رسید.
اما سرانجام با پرتاب آخرین عضو مجموعه ووستوک به نام ووستوک 6، رویداد مهم دیگری رخ داد و آن پرواز نخستین زن فضانورد جهان بودو، او والنتینا ترشکوا نام داشت.
والنتینا در گزارش رادیویی خود چنین گفت: «من چایکا، حالم خوب است و احساس شادمانی می کنم. افق را می بینم. باریکه ای به رنگ آبی، آبی کم رنگ است. زمین است. چه قدر زیباست».
امریکایی ها در این بین با فضاپیمای مرکوری 16 پرواز انجام دادند که در مجموع 6 پرواز سرنشین دار بود و 10 پرواز دیگر بدون سرنشین و یا با سرنشینی یک میمون همراه بود. اما با این حال 6 پرواز مرکوری در برابر 6 پرواز ووستوک که توانایی های فراوان داشت از نظر جهانی نتوانست جایگاهی کسب کند. طولانی ترین سفر مرکوری به 23 ساعت و 24 دقیقه و 20 ثانیه می رسید.

  امتیاز: 0.00