منو
 صفحه های تصادفی
کاربردهای علمی روانی در تنیس
Macromedia FlashPaper
دعای مکارم الاخلاق
شهر با توپوگرافی واحه‌ای
تولید صنعتی آلومینیوم
عقاب دریایی
امام جعفر صادق علیه السلام از دیدگاه اصحاب
قوانین اپتیک هندسی
آزوریت
درگیری ها و مبارزات با دولتهای همسایه غرب و شرقی درعهد صفوی
 کاربر Online
732 کاربر online
 : نجوم
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از صفحه قبلی اقدام کنید.   کاربر offline دبیر گروه نجوم 3 ستاره ها ارسال ها: 1615   در :  دوشنبه 28 بهمن 1387 [14:26 ]
  سیستم های ستاره ای
 

ستارگان توسط گرانش، در اشکال گوناگون از سیستم های ستاره ای به هم پیوند یافته اند. سیستم های ستارگان، سطح ساختمانی بالاتر و عالیتری را نشان می دهند که در آن ستارگان منفرد، خود واحدهای سازنده اند. تعداد ستارگان در یک سیستم ستاره ای، می تواند از 2 ستاره در سیستم های دو تایی تا 1012 ستاره در کهکشانهای غول، متغیر باشد. از این رو عبارت سیستم ستاره ای یک عبارت جامع و کلی است و ستارگان چند تایی، خوشه های ستارگان و کهکشانها را شامل می شود.
گرانش، نیروی پیوند دهنده کلیه سیستم های ستاره ای است. کشش گرانشی متقابل، اعضای سیستم را به صورت یک واحد به هم پیوند می دهد. پتانسیل گرانشی یک خصیصه مهم سیستم است زیرا معرف میزان پایداری آن است. اگر انرژی جنبشی اعضای سیستم از انرژی پتانسیل کل آن بیشتر باشد سیستم، بعد از مدت کوتاهی که از تشکیل آن بگذرد از هم پاشیده خواهد شد و از طرف دیگر اگر کشش گرانشی از تمایل به از هم پاشیدن حرکات اعضا بیشتر باشد، سیستم مورد نظر پایدارتر است و بیشتر دوام می آورد.
سیستم های ستاره ای کوچکتر عضو سیستم های بزرگ ترند و کهکشانها نیز خود، اعضای خوشه های کهکشانها هستند. به نظر می رسد که این خوشه ها، بزرگترین خوشه های ساختمانی در جهان قابل مشاهده باشند.
تصویر
گروه بندی ستارگان، پی آمد تشکیل آنها است. بیشتر ستارگان به صورت گروهی تشکیل می شوند. فراوانی ستارگان منفرد، کمتر از ستارگان دو تایی یا چند تایی است. بنابراین در نزدیک ترین شعاع همسایگی، پنج سیستم دوتایی یا چندتایی، یک منظومه سیاره ای و فقط یک ستاره ساده و منفرد وجود دارد. لیکن حتی یک ستاره ساده نیز ممکن است همدم دیده نشده ای داشته باشد که آشکار کردن آن دشوار است. آمار نشان می دهد که به ازای هر 30 ستاره منفرد حداقل 47 ستاره دوتایی با 94 مؤلفه و 23 ستاره چند تایی با 81 مؤلفه وجود دارد. بنابراین از 205 ستاره فقط 30 ستاره منفرد هستند و همه ستارگان دیگر سیستم های دوتایی یا چندتایی را تشکیل می دهند.
پیوستگی ها
پیوستگی شامل چند یا حتی صدها ستاره است که در یک حجم بزرگ در میان سایر ستارگان پراکنده شده اند. پیوستگی ها به دلیل چگالی کم بسیار نا پایدارند.
عمر برخی از این گروهها، که از روی سرعت های انبساط تعیین شده است، حدود 106 سال است. آنها پس از گذشت حدود 107 سال کاملا از هم می پاشند. پیوستگی ها ثابت می کنند که ستارگان به طور گروهی تشکیل می شوند و همچنین تشکیل آنها در عصر حاضر نیز اتفاق می افتد.
تصویر
خوشه های باز
اجتماع ستارگان در فضا، هنگامی که چگالی میانگین آنها بیشتر از چگالی ستارگان زمینه باشد، یک خوشه ستاره ای خوانده می شود و از روی چگالی ستارگان در این محیط می توان تعداد آنها در یک واحد حجم را پیدا کرد.
دو نوع خوشه ستاره ای وجود دارد: خوشه باز و خوشه کروی
خوشه باز نسبت به یک پیوستگی، گروه فشرده تری از ستارگان است لیکن تعداد اعضای آن ( حدود 100 تا 1000 ) برای تضمین بقایش کافی نیست. چگالی ستارگان در خوشه باز به میزان قابل توجهی از چگالی ستارگان در مجاورت خورشید بیشتر است. خوشه های باز اگر جوان باشند در داخل یا نزدیک بازوهای مارپیچی کهکشانی قرار دارند و در غیر این صورت در نزدیک صفحه کهکشان یافت می شوند. در کهکشان ما چند صد خوشه باز شناخته شده است ولی تعداد کل آنها ممکن است چندین هزار عدد باشد. خوشه های باز در کهکشانهای دیگر نیز مشاهده شده است.
ستارگانی که در یک خوشه جای دارند تقریبا هم سن هستند.
تصویر
خوشه های کروی
خوشه های کروی نسبت به ستارگان خوشه های باز تعداد بسیار بیشتری ستاره ( عموما از 105 تا 107 ) را شامل می شوند. آنها یک سیستم فشرده با انرژی پتانسیل زیاد هستند و از این رو بسیار پایدارند. برخی از این ستارگان در نتیجه رو در رویی های نزدیک می توانند سرعت گریز کسب کرده و سپس با ترک میدان گرانشی خوشه بخشی از انرژی جنبشی آن را خارج کنند. در نتیجه خوشه باز هم فشرده تر و پایدارتر می شود. حدود 125 خوشه کروی در کهکشان ما شناخته شده است و تعداد کل آنها ممکن است حدود 500 عدد باشد.
بر خلاف خوشه های باز، خوشه های کروی بسیار دورتر از صفحه کهکشان یافت می شوند.
خوشه های کروی، بسیار پیرتر از خوشه های باز هستند. احتمال دارد که انقباض کهکشان و کلیه خوشه های کروی همزمان در حدود 1010 سال پیش روی داده باشد.
خوشه های کروی بسیار پیرند و شامل پیر ترین ستارگانی هستند که در طی تمام تاریخ کهکشان ما زیسته اند.
تصویرERROR!

  امتیاز: 0.00