این روزها دیگر صحبت از اینترنت ملی نیست. واژهای که از زبان مدیران وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات در بهمنماه سال 84 مطرح و به نقل محافل کارشناسی و رسانهای تبدیل شد, این روزها خاموش مانده است.
بیش از یک سال از ابداع کلمه اینترنت ملی گذشته است؛ اما خبری از این ایده نوی دبیر شورایعالی فناوری اطلاعات برای رقابت با شبکه بیمرز اینترنت نیست.
مهندس عبدالمجید ریاضی که نبود شبکه ملی را ضعف اصلی IT درایران میدانست, آن روزها در حالی از اینترنت ملی به عنوان یک طرح مورد نیاز کشور نام میبرد که فهم نسبی از مزایای اینترنت به عنوان یک شبکه جهانی اطلاعرسانی در کشور ایجاد شده بود.
اگرچه از زمان مطرح شدن اینترنت ملی کارشناسان بسیاری به نقد این پدیده پرداختند؛ اما پر واضح بود که ایجاد نسخه ایرانی از اینترنت نه عملی است و نه منطقی و اگر قصد بر این بود که به دلیل موضوعات هستهای ایران و شرایط سیاسی شبکهای در موازات اینترنت جهانی ایجاد شود, نیازی به انتخاب نام آن به عنوان اینترنت ملی نبود.
زمانی که کارشناسان فناوری اطلاعات بر این باور بودند که اینترنت در سطح کشور به تنهایی قابل راهاندازی نیست و مطرح کردن اینترنت ملی بدون داشتن دیتاسنتر ملی محال است, این مدیران تراز اول وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات بودند که به دفاع از استقرار یک اینترنت کشوری برخاستند و سنگش را به سینه زدند.
اما این دفاع تنها در یک بازه زمانی کوتاهمدت شکل گرفت و پس از رد درخواست بودجه آن توسط مجلس در سال 85 به دلیل توجیه نبودن مفهوم این طرح, به دست فراموشی سپرده شد.
در سال جاری نیز نه تنها اسمی از اینترنت ملی در بودجه پیشنهادی دولت برده نشد، بلکه حتی بودجهای به فناوری اطلاعات نیز اختصاص داده نشد تا وزارت ارتباطات بتواند از محل آن این پدیده نو را به عنوان اولین کشور در جهان به سرانجام رسانده و ادعای خلق اینترنت و مبانی آن را در جهان داشته باشد.
به عقیده بسیاری از کارشناسان در آن زمان شبکه اینترنت ملی که کمکم به شبکه ملی اینترنت تغییر نام داد همان شبکه ملی دیتا بود که سالها در حال راهاندازی است و پروژهای که تنها مانع انتقال اطلاعات به خارج از کشور شود متفاوت از شبکه اینترنت ملی است.
واقعیت آن است که نسخه ایرانی اینترنت در جهت قطع نیاز از وابستگی به کشورهای دیگر, حرکت به سوی برنامهریزی در جهت سانسور اطلاعات منتشر شده در اینترنت و ورود آن به کشور از طریق چند لایه کردن ورود اطلاعات به رایانه کاربران داخلی براساس معیارهای خاص مطرح شد؛ اما همانند اکثر طرحهای وزارت ارتباطات در حد حرف باقی ماند و کمکم به دست فراموشی سپرده شد و شاید تنها یک بار خبری از ارائه طرح مفهومی اولیه آن از سوی مرکز تحقیقات مخابرات ایران به گوش رسید که آن هم فقط در حد یک خبر بود.
به هر حال و با توجه به ناتمام ماندن و به تاریخ پیوستن طرحهای عظیمی که در کشور ما عناوین ملی بر دوش میکشند, واضح بود که پروژه اینترنت ملی نیز در حد و اندازه همین حرف و حدیث باقی خواهد ماند!
امتیاز: 0.00
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از
صفحه قبلی
اقدام کنید.
اینترنت ملی واقعی یعنی میزبانی سایتهای داخلی در داخل کشور (ایجاد دیتاسنتر و ...)
این کار بودجه زیادی هم نیاز ندارد. مهم مدیریت و حسن نیت هست
که متاسفانه در مسولین کمتر دیده میشود و ...
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
ارسال ها: 607
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!