نخستین تزریق پنیسیلین به انسان توسط `ارنست چین` و `هاوارد والتر فلوری` انجام شد. پنیسیلین، به یک پلیس ۴۳ساله انگلیسی داوطلب دچار سپتیسمی و آبسههای متعدد سطحی تزریق شد. اگر چه طی چهار روز درمان، بهبود معجزه آسایی در بیمار حاصل شد، اما به دلیل کم بودن مقدار پنیسیلین موجود، دارو تمام شد و بیمار چهار هفته بعد فوت کرد.
فلوری، به همراه ارنست بوریس چین، پنیسیلین کشف شده درسال ۱۹۲۸توسط سرالکساندر فلمینگ را جدا کرد و برای بیماران به کار برد. پنیسیلین، نخستین آنتی بیوتیک مورد استفاده در دنیای پزشکی است. این آنتیبیوتیک توسط میکروب شناس اسکاتلندی، الکساندر فلمینگ در سال ۱۹۲۸کشف شد.
وی، در سال ۱۹۲۸میلادی، هنگامی که روی ویروس آنفلوآنزا کارمیکرد و به بررسی عفونت استافیلوکوک میپرداخت، مشاهده کرد کپکی که تصادفا محیطهای کشتش را آلوده کرده، مانع از رشد استافیلوکوک شده است. پنیسیلینها، ترکیباتی باکتریسید هستند و از طریق تداخل در سنتز دیواره سلولی باکتریها اثر خود را اعمال میکنند.
این داروها، بخوبی در مایعات و بافتهای بدن انتشار مییابند، اما نفوذ آنها به مایع مغزی نخاعی ناچیز است. پنیسیلینها، در غلظت درمانی در ادرار ترشح میشوند، پروبنسید دفع کلیوی پنیسیلینها را متوقف میکند، غلظت این داروها را در پلاسما افزایش میدهد و غلظت پلاسمایی آنها را برای مدت طولانیتری حفظ میکند.
مهمترین عارضه جانبی پنیسیلینها، حساسیت مفرط است که با بثورات جلدی و گاه آنافیلاکسی همراه است و میتواند کشنده باشد. بیمارانی که به یک پنیسیلین حساسیت داشته باشند، به تمامپنیسیلینها حساسیت نشان خواهند داد، چرا که حساسیت مفرط، به هسته اصلی پنیسیلینها مربوط است.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامهريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!