والدین باید از دوران کودکی به کودکان خود درباره رازدار بودن آموزش بدهند
رازداری به عنوان یکی از نیازهای بشری که دارای دو بعد فردی و اجتماعی است یکی از خصوصیت های مثبت اخلاقیست. دانستن اینکه چه هنگام رازهای خود را به دیگران بگوئیم , چه هنگام آنها را در سینه نگه داریم و با چه کسانی رازهای خود را در میان بگذاریم,جزو دردسرهایی است که رازها برای ما ایجاد می کنند. ما انسانها مشکلاتی داریم که نمی توانیم آنها را برای هر کسی بازگو کنیم . گاهی اوقات پیدا کردن کسی که بتواند به درستی ما را درک کند و همچنین نگاه دارنده امین رازهای ما باشد کار مشکلی است. یک روش برای تشخیص دادن انسانهای رازدار برخورداری آنها از سلامت اخلاقی است, منظور از سلامت اخلاقی عدم سوءاستفاده این افراد از مسائل و مشکلاتی است که با آنها در میان گذاشته می شود. صادق بودن و نحوه برخورد با طرف مقابل از مهمترین ویژگیهای است که می تواند در جلب اطمینان شخص مورد نظر موثر باشد.
متاسفانه بعضی از افراد شخصیتی مانند کامپیوتر دارند. برای یک کامپیوتر مهم نیست که چه کسی دکمه را فشار می دهد و به اطلاعات دسترسی پیدا می کند . آنها رازهای دیگران رابرای هر کسی که دوست داشته باشند فاش می کنند. بهر حال شما باید در انتخاب شخص مورد نظر نهایت دقت را به خرج بدهید, زیرا دسترسی اینگونه افراد نامطمئن به مسائل خصوصی , گاهی اوقات می تواند اثرات بسیار نامطلوبی بر روی زندگی شما داشته باشد. والدین باید فرزندانشان را از دوران کودکی تشویق به رازداری کنند و به آنها بیاموزند که رازهایشان را برای دوستان قابل اطمینانشان تعریف کنند.
نکته مهم درباره رازداری کودکان این است که به آنها از سنین کودکی آموزش بدهیم که چه هنگام آنها را مخفی نگه دارند و چه هنگام آنها را با والدینشان در میان بگذارند . هر وقت که کودکی رازی را پنهان می کند , او را مجبور نکنیم که حتما رازش را برای ما تعریف کند, بهتر این است که او را تشویق به تعریف کردن رازش برای دوستان هم سن و سالش کنیم و از کودکی به آنها بیاموزیم که نگاه دارنده امین رازهای دیگران باشند.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
ارسال ها: 630
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!