منو
 کاربر Online
751 کاربر online
 : فیزیک
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از صفحه قبلی اقدام کنید.   کاربر offline مجید آقاپور 4 ستاره ها ارسال ها: 1637   در :  یکشنبه 30 مهر 1385 [04:42 ]
  تولید پوشش نامرئی ‌کننده
 

محققان آمریکایی و انگلیسی موفق به تولید پوششی شده‌اند که اجسام را در برابر پرتوهای مایکروویو مخفی می‌کند و این تحقیقات می‌تواند در آینده به تولید پوششهای مخفی‌کننده اجسام در برابر پرتوهای نور مریی نیز منجر شود.

به گزارش خبرگزاری آسوشیتدپرس، در این پوشش از مواد ویژه‌ای ساخته شده که سبب می‌شود پرتوهای مایکروویو هنگام رسیدن به یک جسم، به جای برخورد و بازتابش از آن، آن جسم را دور بزند و به مسیر خود ادامه دهد (همانطور که آب، سنگهایی که در رودخانه قرار دارند را دور زده و به مسیر خود ادامه می‌دهد). این امر سبب می‌شود هیچ پرتوی مایکروویوی از جسم منعکس نشود و گیرنده‌های مایکروویو نتوانند جسم را شناسایی کنند.

پرتوهای مایکروویو مانند پرتوهای نور مریی معمولا پس از برخورد به اجسام از سطح آنها بازتاب می‌شوند. برای دیدن یک شی‌ء انسان نور بازتاب شده از سطح اجسام را مشاهده می‌کند و چنانچه نور در هنگام برخورد با جسم از سطح آن منعکس نشود و با دور زدن جسم به مسیر خود ادامه دهد، آن شی‌ء از نظر تماشاگر مخفی می‌ماند.

در این مطالعه که گزارشی از آن در شماره روز جمعه نشریه `ساینس` به چاپ رسیده، دانشمندان موفق شدند با استفاده از این پوشش، یک سیلندر از جنس مس را در برابر پرتوهای مایکروویو نامریی کنند. محققان دانشگاه `دیوک` در کارولینای شمالی که در این مطالعه شرکت داشته‌اند ‪ ۵‬ماه قبل در گزارشی علمی، امکان‌پذیری نظریه تولید پوشش نامریی کننده اجسام را مطرح کرده بودند و اکنون پس از مدتی کوتاهی موفق به تولید یک نمونه از پرتوهای ویژه مایکروویو شده‌اند.

این پوشش از مواد آزمایشگاهی به نام `متامتریال` ساخته شده و به شکل حلقه‌ای به قطر اندکی بیش از ‪ ۳/۵‬سانتی‌متر است و محققان در این مطالعه موفق شدند یک استوانه مسی به قطر ‪ ۱/۸‬سانتی‌متر را با قرار دادن درون این پوشش از دید پرتوهای مایکروویو مخفی کنند. به گفته `دیوید اسکوریگ` طراح این پوشش و محقق دانشگاه `دیوک`، تولید این پوشش برای مخفی کردن اجسام در برابر نور مریی دشواری‌های مهندسی فراوانی خواهد داشت.

وی افزود: برای ساخت پوششی با قابلیت نامریی کردن اجسام در برابر نور مریی باید مواد مورد استفاده در این پوشش به ابعاد نانومتری کوچک شوند اما مشکل اینجاست که فلزات به کار رفته در پوشش نامریی‌کننده فعلی در ابعاد نانو رفتار فیزیکی متفاوتی از خود نشان می‌دهند.

`کوستاس سوکولیس` محقق آزمایشگاه `ایمز` در `آیووا` وابسته به وزارت انرژی آمریکا اعلام کرد: این مطلب که آزمایشهای انجام گرفته نظریه‌های مطرح شده محققان را تایید کرده، دارای اهمیت بسیار زیادی است. وی افزود: پوشش فعلی به طور مثال می‌تواند برای مخفی کردن اجسام در برابر رادارهایی که از امواج مایکروویو استفاده می‌کنند، مورد استفاده قرار گیرد.

هزینه این مطالعه توسط `آژانس طرحهای تحقیقاتی پیشرفته دفاعی`(‪(DARPA‬ آمریکا تامین شده و اساس ایده آن از نظریه مطرح شده توسط `سر جان پندری` محقق کالج سلطنتی لندن، گرفته شده است.

  • ایرنا

  امتیاز: 0.00     
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از صفحه قبلی اقدام کنید.   ناشناس   در :  یکشنبه 21 آبان 1385 [08:22 ]
  نور
 

آیا نوری هست که انسانها آنرا نبینند.eek

لطفا زودتر پاسخ بدین
ممنونrolleyes

  امتیاز: 0.00     
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از صفحه قبلی اقدام کنید.   کاربر offline مجید آقاپور 4 ستاره ها ارسال ها: 1637   در :  یکشنبه 21 آبان 1385 [10:28 ]
  نور قابل رویت برای چشم انسان
 

سلام

نورهای قابل رویت برای چشم انسان (همان طور از نامش پیداست) در محدوده نور مرئی می باشد که بخشی از طیف الکترومغناطیسی را تشکیل می دهد و خارج از آن محدوده برای ما انسانها قابل رویت نیست (البته بدون هیج دستگاه جانبی، مثل استفاده از ابزار اپتیکی غیر خطی که دو و یا چند برابر سازی فرکانس انجام داده و به نوعی عمل تقویت یا تضعیف انجام شده و قابل رویت می گردد: مثل دوربین مادون قرمز و ...). برای اینکه بهتر متوجه شوید مثالی با مقایسه براتون آوردیم:

زنبورها در دنیایی زندگی می کنند که در آن رنگ قرمز وجود ندارد، به عبارت دیگر آنها نسبت به رنگ قرمز دچار کور رنگی هستند. اما گلها و شکوفه هایی که برای ما انسانها بصورت سفید خالص به نظر می سرند برای آنها به صورت اشیایی رنگارنگ می درخشند. گل مروارید در نظر زنبورها به صورت سبز متمایل به آبی می درخشد. گلهای زرد رنگ آلاله، کلم- شلغمی و خردل گیاهی برای انسان به زحمت از یکدیگر قابل تفکیک هستند. به هر حال برای زنبورها فقط گل آلاله به رنگ زرد است، گل کلم شلغمی برای آنها به رنگ ارغوانی کم رنگ جلوه می کند، در حالی که گل خردل، به رنگ ارغوانی پر رنگ می درخشد. علت این امر عجیب و غریب در دنیای رنگارنگ زنبورها دو چیز بیشتر نیست. اول آنکه آنها نسبت به رنگ قرمز کور رنگند و دوم، اینکه آنها قادرند نوعی نور از یک رنگ را که ما نمی توانیم ببینیم تشخیص دهند و آن چیزی نیست به جز نور فرابنفش!

سلولهای رنگین دانه ای مخصوصی، زنبورها و بسیاری از جانوران دیگر را قادر به این کار می سازند. نور قابل رویت برای ما فقط قسمت کوچکی از یک طیف نوری عظیم ار نوسانهای الکترومغناطیسی است. سلولهای بینایی فرانبفش، این محدوده بینایی را بهسوی نورهای دارای موج دلیل دیگری قادر به دیدن نور فرابنفش هستند. آنها می توانند در جهت یابی خودشان بر حسب موقعیت خورشید با استفاده از این قابلیت پرواز کنند. آنها حتی می توانند وقتی پوششی از ابر جلوی نور خورشید را می گیرد به مسیر درست و صحیح خود به هنگام پرواز و یا مهاجرت نیز ادامه دهند. یک مقایسه ساده کافی است تا به این نکته مهم پی ببریم که دید انسان، در میان دید سایر جانداران روی زمین، یکی از ضعیف ترین دیدها به شمار می رود!

  امتیاز: 0.00     
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از صفحه قبلی اقدام کنید.   کاربر offline مجید آقاپور 4 ستاره ها ارسال ها: 1637   در :  چهارشنبه 23 اسفند 1385 [07:36 ]
  آیا نامرئی شدن هنوز یک رویاست؟
 

سلام

اگر چه امروزه با پیشرفت علومی همچون زیست شناسی ، فیزیک ، شیمی و ... بسیاری از رویاهای انسان و آرزوهای باور نکردنی او به حقیقت پیوسته است، اما هنوز تصور می شود که رویای نامرئی شدن تا رسیدن به مرز واقعیت بسیار فاصله دارد. در واقع با یک نظر ساده می توان نامرئی شدن هر چیزی حتی انسان، را بررسی کرد. همه ما می دانیم نور، به هنگام گذشتن از بسیاری از اجسام، تغییر مسیر می دهد و به قول معروف می شکند و میزان شکست آن را به صورت ضریب شکست عنوان می کنند.

در واقع هر گاه ضریب شکست یک جسم یا هر چیزی کمتر از عدد 5/0 باشد آن جسم نامرئی خواهد بود و ما قدر به دیدن آن نخواهیم بود. این درست همان اتفاقی است که در هوا می افتد. تقریبا دو سال پس از انتشار داستان جنجالی `مرد نامرئی` ولز، یک گیاه شناس آلمانی به نام `هولتس` تصمیم به عملی کردن نظریه ولز گرفت. او نمونه هایی مصنوعی از ماهی و موش واندام آنها را در نوعی اسید به نام اسیدسالیسین غوطه ور کرد و در کمال حیرت مشاهده کرد که چون ضریب شکست بافتها، کاهش یافته است، آنها به صورت نامرئی در آمدند. این حالت در بعضی از جانداران دریای وجود دارد، یعنی آنها برای مخفی شدن از دید دشمنان خود، به صورت نامرئی در می آیند. نکته مهم این است که در خون این جانداران، ماده ای به نام هموگلوبین وجود ندارد، در حالی که این ماده مهم و حیاتی سرخ رنگ، در رگهای انسان به وفور یافت می شود.

حال فرض کنیم که بتوان ماده ای را جایگزین این ماده سرخ رنگ کرد که حالت شفاف داشته باشد و این کار را در مورد تمامی بافتها و مواد مورد نیاز آنها، که در بدن انسان وجود دارد انجام دهیم و باز هم فرض کنیم که بدن انسان در مقابل اسیدهای مورد نیاز برای نامرئی شدن انسان دوام بیاورد. با این حال یک نکته اساسی و مهم وجود دارد و آن این است که انسان نامرئی، نابینا نیز خواهد شد. دلیل این امر نیز واضح است. زیرا چشمان انسان نامرئی، شفاف خواهد بود و در پرتوهای نور هیچ شکستی ایجاد نخواهد کرد و در این صورت پرتوهای نور بر روی پرده شکبیه، که خود شفاف خواهند بود نیز متمرکز نخواهد شد و بنابراین، هیچ تصویری بر روی پرده شبکیه تشکیل نخواهد شد تا انسان نامرئی قادر به دیدن آن باشد.

پس دانشمندانی که به دنبال نامرئی کردن انسان رااز طریق نامرئی کردن بافتهای او هستند، در اشتباه هستند. اما هنوز یک راه برای حل این مشکل وجود دارد. جاندارانی هستند که رنگ خود را به رنگ محیط در می آورند و یا به طور طبیعی، هم رنگ محیط زندگی خود هستند. شاید انسان بتواند با استفاده از رایانه ها، پوششی را برای خود فراهم کند که بتواند همرنگ محیط شود، در اینصورت، این آرزوی دیرینه انسان دست یافتنی تر به نظر می رسد. امری که هم اکنون در نیروهای نظامی برای استتار ابزار آلات جنگی استفاده می شود و فایده بسیاری نیز دارد. نامرئی شدن به هر صورت ثمره ترکیب علوم بسیار است، اما ثمره وجود انسان نامرئی چه خواهد بود؟!

  امتیاز: 0.00     
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از صفحه قبلی اقدام کنید.   کاربر offline فیروزه نجفی 3 ستاره ها ارسال ها: 775   در :  شنبه 18 فروردین 1386 [10:26 ]
  شنل واقعی ناپدید کننده اشیا در دستهای دانشمندان
 

دانشمندان بالاخره موفق به طراحی نوع کارآمدی از یک شنل نامرئی کننده شدند.


فیزیکدانان در سال گذشته محاسبات ریاضی پیچیده‌ای برای نامرئی کردن اشیا را از طریق خم کردن نور در اطراف آنها انجام داده و ارائه کردند اما هم‌اکنون گروهی از مهندسان دانشگاه پوردو در ایندیانا از همان محاسبات برای طراحی یک وسیله نسبتا ساده استفاده‌ کرده‌اند که به زودی برای ناپدید کردن اشیائی به بزرگی یک هواپیما به کار گرفته خواهد شد.


این طراحی شامل استفاده از سوزن‌های فلزی بسیار ریزی است که داخل یک مخروط شبیه به برس مو در زوایا و طول‌های آن قرار گرفته‌اند و نور را وادار می‌کنند که از اطراف شنل عبور کند.


این ساختار باعث می‌شود که همه‌چیز در داخل مخروط ناپدید شده به نظر برسد چرا که نور دیگر از سطح این مخروط منعکس نمی‌شود.


منبع:ایسنا

  امتیاز: 0.00