منو
 کاربر Online
1046 کاربر online
 : نجوم
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از صفحه قبلی اقدام کنید.   کاربر offline کیانی 3 ستاره ها ارسال ها: 244   در :  شنبه 20 خرداد 1385 [04:02 ]
  بزرگراه کهکشانی
 

ردی از ستاره های کهن در آسمان شمالی پرتو روشنی بر تاریکخانه گذشته راه شیری تابانده است .
خبرنامه تلسکوپ فضایی اسپیتزر اعلام کرد ردی بلند و باریک از ستاره های باستانی در آسمان نیمکره شمالی کشف شد.
بر مبنای یافته های دکتر کارل گریمر (Carl Grillmair) و همکار او اودیسیوس دیوناتوس (Odysseas Dianatos) از رصدخانه نجومی رم ، این جریان ستاره ای که در فاصله ۳۰ هزار سال نوری زمین قرار دارد با سرعتی معادل ۲۳۰ کیلومتر بر ثانیه در حال دور شدن از کهکشان راه شیری است.
چیزی که هم اکنون از این رشته کهکشانی دیده می شود گسترده تر از ۳۰ هزار سال نوری است اما احتمال دارد این تنها بخشی از این بزرگراه کیهانی را تشکیل دهد. اخترشناسان معتقدند ستاره هایی که در این جریان ستاره ای قرار دارند، به دوران آغاز شکل گیری جهان باز می گردند و می توان آنها را بقایای خوشه های ستاره ای کهن دانست که در اصل تشکلی از ۱۰ هزار تا ۱۰۰ هزار ستاره بوده اند. این خوشه های باستانی به تدریج و طی میلیاردها سال بر اثر نیروهای کشندی کهکشان راه شیری از هم گسیخته شده و به این شکل در آمده اند.

تصویر

نمایی از گسترش پهنه ستاره ای تازه یافت شده . عکس از موسسه تلسک.پ فضایی اسپیتزر


کشف اخیر باعث شده است تا وزن و اعتبار یکی از نظریات در خصوص گذشته راه شیری قوت بیشتری پیدا کند. بر مبنای این نظریه، اگرچه اکنون راه شیری تنها حدود ۱۵۰ ابر خوشه ستاره ای را در اطراف خود دارد اما در زمانی دور ، هزاران خوشه ستاره ای در اطراف صفحه کهکشان مشغول پرسه زنی بوده اند . اگر این ایده مبتنی بر واقعیت باشد ممکن است صدها یا حتی هزاران نمونه از این جریانهای ستاره ای در اطراف راه شیری وجود داشته باشد.
در آسمان پهنه این ستاره ها حتی از پهنای انگشت کوچک دست شما ( زمانی که ان را به حالت کشیده مقابل خود گرفته اید) باریک تر است اما در عوض طولی بیش از ۱۳۰ برابر قرص ماه کامل درازا دارد و این به این معنی است که طول این رشته تقریبا یک سوم کل آسمان نیمکره شمالی را شامل می شود. این ستاره ها بسیار کم سو تر از آن هستند که با چشم غیر مسلح در اسمان دیده شوند.
بر مبنای فرض های موجود این ستاره ها در خلال رویدادی آشوبناک از خوشه اولیه خود به بیرون پرتاب نشده اند بلکه طی فرایندی طولانی که شاید حاصل هزاران بار عبور آن ، از کنار هسته کهکشان بوده ، تحت تاثیر نیروهای کشندی قرار گرفته و خوشه خود را به سمت خارج کهکشان ترک کرده اند.
این جریان با کمک داده های نقشه برداری دیجیتالی سراسری آسمان اسلون (SDSS) و با کمک تکنیکی مشابه آنچه در آزمایشهای زیستی انجام می پذیرد کشف شده اند . در این روش ستاره بر مبنای مشخصات خود نشانه گذاری می شوند تا بتوان آنها را از زمینه ستاره های آسمان جدا کرد.
تا کنون شش مورد از این جریان های ستاره ای در سالهای اخیر کشف شده که سه مورد آن توسط گریلمر و همکاران او بوده است .
قابل ذکر است کشف این جریان های ستاره ای می تواند کمک بزرگی به حل مساله ماده تاریک و نحوه قرار گیری آن در آسمان کند.

  امتیاز: 0.00     
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از صفحه قبلی اقدام کنید.   کاربر offline کیانی 3 ستاره ها ارسال ها: 244   در :  سه شنبه 09 خرداد 1385 [06:21 ]
  کهکشانى با نقاب ستاره اى
 

در یکى از تصاویرى که اخیراً توسط تلسکوپ فضایى «اسپیتزر» گرفته شده یک جفت کهکشان رقصان دیده مى شوند که ظاهراً براى یک ژست و خودنمایى کیهانى لباس به تن کرده اند.

تصویر


آنچه که این تصویر فروسرخ آشکار مى کند چیزى شبیه به دو چشم آبى یخ زده است که از میان یک نقاب قرمز چرخان و باشکوه به بیرون خیره شده اند. این «چشم ها» در واقع هسته هاى دو کهکشان در حال ادغام به نام NGC2207 و IC2163 هستند که اخیراً به هم رسیده و شروع به چرخیدن به دور یکدیگر کرده اند.این «نقاب» از بازوهاى دوار و در هم پیچیده کهکشان ها بافته شده است. خوشه هاى غبارآلودى از ستاره هاى نوزاد نیز مانند رشته هایى از مرواریدهاى آرایشى این بازوها را منجوق کارى کرده اند. این اولین بارى است که خوشه هایى از این نوع که اخترشناسان به آنها «مهره هایى منجوق شده» مى گویند در کهکشان هاىNGCت۲۲۰۷ و ICت۲۱۶۳ دیده مى شوند.دکتر «دبرا المگرین» از کالج «واسار» مى گوید: «این پیچیده ترین منجوق کارى اى است که ما در کهکشان ها مشاهده کردیم. اندازه و فاصله این مهره ها از هم به طور منظم در امتداد بازوهاى هر دو کهکشان مشاهده مى شود.»
اخترشناسان مى گویند که این مهره ها زمانى که این جفت کهکشانى با هم ملاقات کرده اند به وجود آمده اند. دکتر «کارتیک شث» از مرکز علمى تلسکوپ «اسپیتزر» در موسسه فناورى کالیفرنیا مى گوید: «این کهکشان ها با لرزاندن یکدیگر باعث حرکت گاز و غبار در اطراف خود شده که در نتیجه حفره هایى به وجود آمدند. این حفره ها آنقدر چگال هستند که دچار رمبش گرانشى مى شوند.» زمانى که این مواد متراکم و تبدیل به ابرهاى مهره مانند متراکم مى شوند، ستاره هایى با اندازه هاى مختلف در میان آنها به وجود مى آیند. دوربین فروسرخ «اسپیتزر» توانست این ابرهاى غبارآلود را براى نخستین بار مشاهده کند زیرا در حیطه نور قرمز تابش مى کنند. ستاره هاى نوزاد و داغ که در درون ابرها جاى گرفته اند غبار را گرم مى کنند که در نتیجه باعث مى شوند این غبار در طول موج هاى فروسرخ تابش کند. این غبار در تصویر به رنگ قرمز مجازى است و ستاره ها به رنگ آبى نمایش داده مى شوند. داده هاى «اسپیتزر» همچنین یک مهره که به طور غیرعادى درخشان است و سمت چپ نقاب را تزئین مى کند، آشکار مى سازد. این گوى سماوى خیره کننده انباشته از موادى از جنس غبار است به گونه اى که مسئول پنج درصد از کل نور فروسرخى است که از هر دو کهکشان منشأ مى گیرد. گروه «المگرین» عقیده دارند که ممکن است ستاره هاى مرکزى در این خوشه متراکم با هم ادغام شوند تا تبدیل به یک سیاهچاله شوند.تصاویر نور مرئى از این کهکشان ها نشان مى دهند که ستاره هایى درون این مهره ها قرار دارند ولى خود مهره ها نامرئى هستند. در آن تصاویر، کهکشان ها بیشتر شبیه تعدادى چشم جغد هستند که «پرهایى» از ستاره هاى پراکنده اطراف آنها قرار دارند.
کهکشان هاى NGCت۲۲۰۷ و ICت۲۱۶۳ در فاصله ۱۴۰ میلیون سال نورى و در صورت فلکى Canis Major قرار دارند. این دو کهکشان طى ۵۰۰ میلیون سال نورى با هم ادغام مى شوند و یک کهکشان واحد را به وجود مى آورند که در نتیجه این روزهاى خودنمایى خود را به پایان مى رسانند.

منبع خبر : SharghNewspaper.com

  امتیاز: 0.00     
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از صفحه قبلی اقدام کنید.   کاربر offline کیانی 3 ستاره ها ارسال ها: 244   در :  سه شنبه 09 خرداد 1385 [08:47 ]
  چگونه اخترشناسان قادر به دیدن اشعه ی ایکس هستند؟
 

چگونه اخترشناسان قادر به دیدن اشعه ی ایکس هستند؟

  امتیاز: 0.00    نمایش یاسخ های این پست