منو
 کاربر Online
808 کاربر online
 : هنر
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از صفحه قبلی اقدام کنید.   ناشناس   در :  پنج شنبه 18 خرداد 1385 [07:45 ]
  سبک‌شناسی موسیقی (2)
 

در قسمت اول آن سبک‌شناسی متعارف موسیقی در ایران را گفتیم. در اینجا حالت عام‌تر آن که در واقع سبک‌شناسی موسیقی از نگاه غربی است را بررسی خواهیم کرد.
از دید غربی، موسیقی به شاخه‌های اصلی مردم‌پسند (popular) و کلاسیک تقسیم‌بندی می‌شود. موسیقی مردم‌پسند لزوما سطحی و مبتذل نیست، بلکه شاید خیلی هم متفکرانه باشد، منتها به آهنگ‌هایی می‌گویند که پشتوانه کلاسیک ندارند و در واقع تغییر شکل یافته موسیقی محلی (folk) هستند. ریشه محلی دارند. بیشتر آهنگ‌های غربی که می‌شنوید در این رده قرار می‌گیرند. راستی رپ و تکنو و این جور چیزها هم از همین سری‌اند.
این رده از یک طرف به راک می‌رسد که آن خودش کلی صحبت درباره‌اش هست و از طرف دیگر به تمام آهنگ‌هایی که به نوعی جنبه مردم‌پسند پیدا می‌کنند. مثل جازهای قدیمی یا سبک vocal مثل فرانک سیناترا. این سبک طبیعتاً خیلی گسترده است.
موسیقی کلاسیک به پنج دسته تقسیم می‌شود که این دسته‌ها در واقع رده‌های زمانی هستند. مثلاً باخ مربوط به دوره کلاسیک است و بتهوون مربوط به دوران رمانتیست. در دوره جدید کلاسیک‌های مدرن وجود دارند که برای شنوندگان معمولی چیزهای گوش‌خراش و اعصاب خردکنی به حساب می‌آیند. بیشتر آهنگ‌های کلاسیکی که می‌شنوید مربوط به دو دوره اول‌اند. نواختن کلاسیک هم آداب و انواع خودش را دارد و از یک ساز (تکنوازی)، دوساز (دونت)، سه ساز (تریو) بگیر تا برسی به یک ارکستر چندصد نفره با انواع سازهای زهی و زخمه‌تای و کرای و این حرف‌ها.
این از دو سبک اصلی. سبک‌های دیگری هم هست. مثل رگه که موسیقی آمریکایی جنوبی است (مثل باب مرلی) و یا اپرا (که در اثر مال ایتالیاست) غیر از این سبک‌ها، سبک‌های دیگر موسیقی کشورهای مختلف که به طور حرفه‌ای وارد بازار موسیقی غرب شده‌اند جزو موسیقی جهان (world music) طبقه‌بندی می‌شوند. مثل موسیقی سنتی ایران، آسیای شرقی، آفریقا، عرب‌ها و اکثر جاهای دنیا.
موسیقی محلی (folk) به موسیقی محلی آمریکا گفته می‌شود که اکثرا به ایالت‌های غربی ایالات متحده برمی‌گردد (مثل باب دیلن). این هم خلاصه خیلی خیلی فشرده. از سبک‌بندی موسیقی جهان اگر فرصت بشود درباره خیلی از اینها بعدتر صحبت می‌کنیم.

  امتیاز: 1.00