دو جست وجوگر دیرپای ناسا در مریخ با نام های روح (Spirit) و فرصت (Opportunitiy) به افسانه ها خواهند پیوست. در حالی که دانشمندان ناسا گمان می کردند که این دو روبوت جست وجوگر حداکثر ۹۰ روز مریخی دوام خواهند آورد و حداکثر مسافتی حدود ۶۰۰ متر را طی خواهند کرد، آنها تا کنون ۸۰۰ روز مریخی را پشت سر گذاشته اند. روح ۸/۶ کیلومتر و فرصت ۵/۷ کیلومتر را طی کرده است. همچنین این دو تا کنون ۱۵۰ هزار تصویر به زمین ارسال کرده و مقادیر انبوهی از خاک و سنگهای مریخ را مورد آزمایش قرار داده اند. از همه مهمتر گزارش هایی که از هر دو نیمکره سیاره ارسال کرده اند این باور قدیمی را تقویت می کند که مریخ روزگاری آب داشته است.
این کارنامه درخشان در حال حاضر این دو نشانه هایی از فرسودگی خود را نشان می دهند . یکی از چرخهای روح کاملاً از کار افتاده است و به همین علت حرکت آن محدود به ۱۰ متر در روز شده است. از سوی دیگر بازوی آپورچونیتی در ناحیه اتصال خود به بدنه دچار مشکل شده است و مهندسان مجبور شده اند در جستجوی راههای جدیدی برای آنالیز سنگهای مریخ باشند. ضعف حرکتی روح باعث شد تا چندی پیش، هنگامی که این روبوت جست وجوگر در عرض جغرافیایی ۱۵ درجه جنوبی قرار داشت، روزهای زیادی صرف کند تا بتواند برای رهایی از زمستان سرد و طولانی مریخ خود را به منطقه گرم و آفتابگیر در سطح این سیاره برساند. نیمکره جنوبی مریخ نسبت به نیمکره شمالی آن کمتر در معرض نور خورشید است به همین علت هنگامی که این سیاره سرخ در مدار غیر متعارف خود به دورترین فاصله از خورشید می رسد، در هر دو فصل زمستان و تابستان، تنها ۷۰ درصد از نور خورشید به سلول های خورشیدی روح می رسد.به همین علت در حال حاضر برای صرفه جویی در مصرف انرژی، این جست وجوگر در سطحی با شیب ۱۰درجه و رو به سمت خورشید قرار داده شده است و آن طور که جیم بل، مدیر بخش بررسی تصاویر ارسالی، از دانشگاه کورنل می گوید احتمالاً این وضع تا شش ماه آینده ادامه خواهد داشت. با این وجود تیم هدایت کننده این روبوت بیکار نخواهند نشست و در نظر دارند تا خاک و سنگهای منطقه را با جزئیات بیشتری مورد مطالعه قرار دهند، اتمسفر اطراف را بررسی کنند و تصاویر ۳۶۰ درجه موزائیکی با استفاده از انواع فیلتر تهیه کنند.
در چنین شرایطی فرصت در نزدیکی خط استوا قرار دارد و آنقدر نور خورشید دریافت می کند که مجبور نباشد برای ذخیره سازی انرژی مانند روح بدون حرکت بماند. این جست وجوگر با استفاده از شش چرخ سالم خود روزی ۵۰ متر را به سمت دهانه آتشفشان ویکتوریا طی می کند. در حالی که در اوایل ماه می فاصله آن با این دهانه عمیق ۸۰۰ متری، ۳/۱ کیلومتر بود، اکنون انتظار می رود حداکثر تا ماه ژوئن و یا جولای بتواند خود را به آن برساند. در آنجا این روبوت جستجوگر تمام زمستان را صرف فعالیتهای اکتشافی، بررسی وضعیت محیط، صخره ها و سنگ های آذرین خواهد کرد. کنترل کنندگان این روبوت جست وجوگر ممکن است مسیرهایی را برای حرکت در داخل این آتشفشان برای تابستان آینده طراحی کنند.
سؤالی که در اینجا مطرح است، این است که این دو روبوت جست وجوگر تا چه زمانی خواهند توانست به کار خود ادامه دهند؟ تا کنون هیچ پاسخی به طور قطعی به این سؤال داده نشده است. تا پایان زمستان آنها ۱۰ بار بیشتر از طول عمری که برای آنها پیش بینی شده بود کار کرده اند. تیم دانشمندان می دانند که روزی خواهد رسید که دیگر هیچ صدایی از این دو روبوت جست وجوگر نخواهد آمد. در این باره جیم بل امیدوارانه می گوید: «ما فکر می کنیم بتوانیم دومین زمستان خود را هم در مریخ سپری کنیم و کارمان را تا آنجا ادامه می دهیم که چرخ های این دو جست وجوگر از حرکت باز بمانند.»
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
ارسال ها: 93
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!