در روایتی چنین آمده است که
امام سجاد علیه السلام به کنیز خود دستور داد که « سحری و افطارم را بیاور.»
کنیز دو قرص نان آورد .
امام آن را به یکی از شیعیان خود که مقروض بود داد. او آنها را به بازار برد و با ماهی و نمک تعویض کرد. اما صاحبان ماهی و نمک، آن دو قرص نان را به او پس دادند و گفتند:« هرچه کردیم از این نان‌ها بخوریم، دندان‌مان در آن کارگر نیفتاد.»
بعد فرستاده امام آمد و همان دو قرص نان را برای امام باز پس گرفت، و به برکت آن، وضع مرد شیعه به کلی دگرگون شد و قرض‌های خود را داد.
از این روایت به دست می آید که حضرت زین العابدین برای سحری و افطاری خود، دو قرص نان خشک می‌خورده است.
(مشروح این داستان تحت عنوان
کرامتی بزرگ بیان گردیده است. )
در روایتی دیگر چنین آمده است: امام چهارم روزهایی که روزه بود، بعد از اینکه تمام غذای پخته‌شده را بین مردم تقسیم می کرد، مقداری نان و خرما می‌خورد و افطارش همان بود.
منابع:
- بحارالانوار، ج 46، ص 20، حدیث1 به نقل از امالی صدوق
مراجعه شود به: