کشاورزی
در زمان اشکانیان کشاورزی رواج فراوان داشت .
یکی از طرق آبیاری حفر
قنات یا
کاریز بود . اراضی کشور بیشتر سرزمینهایی بود که به عنوان
تیول به
ویسبذان داده بودند . کشاورزی بیشتر به دست بردگان اداره می شد که آنان را بندک ( بنده ) می خواندند . بردگان بردو نوع بودند :
دسته ای که همیشه در بندگی می ماندند و
دستة دیگر که
آنشهریک خوانده می شدند .
از این بردگان غالباً در امور کشاورزی استفاده می شد و آنان می توانستند بر اثر فعالیت از دسترنج خویش ، خود را آزاد کنند و از محصول کشاورزی استفاده نمایند . در هنگام انتقال اراضی کشاورزی به مالکان جدید ، کشاورزان و بردگان نیز با زمین یکجا فروخته می شدند .