سطح خاک را به منظورهای زیر باید پوشیده نگهداشت :
1- برای اینکه خاک رطوبت را در خود نگه دارد.
2- از فرسایش خاک جلوگیری شود.
3- مواد غذایی خاک بهتر در دسترس گیاه قرار گیرد.
4- نیاز به افزودن مواد غذایی به کمترین مقدار برسد.
گزینش روش پوشاندن خاک بستگی به عوامل زیادی از جمله عمق ریشه، شیب زمین ، میزان بارندگی، و عوامل اقتصادی دارد. یکی از شیوه ها کاشت علف های دایمی بینابین درختان میوه با ریشه عمیق است. این عمل مانع فرسایش خاک شده، رطوبت را با نفوذ بیشتر آب باران در خاک نگه داشته ، به مواد آلی خاک می افزاید و مانع شسته شدن مواد غذایی خاک می گردد. البته بهتر است در نزدیکی درختان، علف ها را بوسیله علف کش و یا وسایل دیگر از بین برد تا رقابتی بین درخت و علف های هرز ایجاد نگردد.
در مورد زمین هایی که برای کشت سبزی ها به کار برده می شوند، کاشت کود سبز، هنگامی که به زمین نیازی نیست، و برگرداندن آن پیش از کاشت بسیار مفید است. استفاده از کاه، برگ و یا خاک اره، به عنوان خاکپوش(Mulch) نیز یکی از روش های محافظت خاک به شمار می رود. خاکپوش رطوبت را در خاک حفظ کرده، از تغییرات شدید دمای خاک جلوگیری کرده، ساختار خاک را بهتر می سازد، ضمناً جلو رشد علف های هرز را می گیرد. استفاده از خاکپوش تقریباً در همه جا برای پوشش زمستانه مزارع توت فرنگی معمول است.
در این مزارع پوشش را وقتی انجام می دهند که یکی دو سرمای پاییزه سپری شده، در نتیجه گیاه در برابر سرما مقاوم شده باشد. پس از پوشش خاک با خاکپوش مواد غذایی آن به خاک افزوده می گردد. البته در ابتدای تجزیه ماده آلی، چون تعداد زیادی میکروارگانیزم ها به فعالیت می افتند موقتاً کمبود ازت در خاک مشاهده میشود، که می توان با افزودن ازت این نقیصه موقتی را بر طرف ساخت، ولی پس از تجزیه، مواد موجود در خاکپوش درون خاک آزاد می گردد. ناگفته نماند که پوشش زمین با خاکپوش معایبی نیز در بردارد از جمله :مخارج تهیه و پهن کردن آن روی زمین، امکان آلوده بودن به آفات و عوامل بیماریزا و یا خطر آتش سوزی.استفاده از پلاستیک به عنوان خاکپوش ، نیز اخیراً رواج فراوان یافته است. پلاستیکها را می توان از نوع شفاف یا تیره به ضخامت 1/0 میلیمتر، برگزید. پلاستیک های سیاه رنگ به خوبی جلو رشد علف های هرز را گرفته و خاک را نیز بیشتر از پلاستیک های شفاف گرم می کند. با استفاده از پوشش های پلاستیکی، می توان خاک را بوسیله گاز های سمی گندزدایی کرد که این کار را بخاردهی (تدخین Fumigation) گویند.
برای اینکار پلاستیک را روی زمین کشیده و اطراف آن را با خاک می گیرند تا منفذی به خارج نداشته باشد، سپس زیر آن گازهای سمی از قبیل کلروپیکرین (گاز اشک آور) می دمند و پس از چند روز پلاستیک را جمع آوری می کنند. از طرف دیگر چون پوشش پلاستیکی، زمین را گرم می سازد می توان برای پیش رس کردن محصولات فصل گرم، بخصوص تیره کدوسانان، نیز از آن بهره جست و محصول را زودتر کاشته و زودتر برداشت کردو بدین منظور، پلاستیک را روی پشته ها پهن کرده سپس محل های کشت را سوراخ می کنند و در آن بذر و یا نشاء می کارند. البته کف جوی ها را نباید با پلاستیک پوشاند تا آب به راحتی بتواند به پشته ها نفوذ کند.
تعداد بازدید ها: 14867