پادشاه روم برای عبدالملک بن مروان نامه‌ای نوشت به این مضمون که: « تو گوشت شتری را خوردی که پدرت بر آن سوار شد و از مدینه فرار کرد! من با سیصد هزار لشگر با تو سخت خواهم جنگید! »
عبدالملک پس از دریافت این نامه به حجّاج نوشت:« به سوی علی بن الحسین زین العابدین علیه السلام نماینده‌ای را بفرست و به او وعده‌های فراوان بده و آنچه را که ملک روم برای من نوشته، برایش بنویس.»

حجاج فرمان عبدالملک را اطاعت کرد.
حضرت علی بن الحسین علیه السلام بعد از خواندن نامه فرمود: « برای پادشاه روم بنویسید خداوند لوح محفوظی دارد که هر روز سیصد مرتبه به آن توجه می‌کند و در هر توجهی کسی را می‌میراند یا زنده می‌کند، عزیز بر می‌گرداند یا ذلیل می‌کند. من امیدوارم یکی از همین توجهات کار تو را تمام کند.»
حجاج پیام امام را برای عبدالملک فرستاد و عبدالملک نیز عیناً آن را برای پادشاه روم ارسال کرد. پادشاه روم بعد از خواندن نامه گفت: « این فقط می‌تواند از زبان یکی از پیامبران خدا خارج شده باشد.»

این مطلب نشان‌دهنده‌ی اعتقاد و اعتراف عبدالملک بن مروان به جایگاه بلند حضرت علی بن الحسین علیه السلام است. او می‌داند جواب تهدید پادشاه روم را باید از امام بگیرد و امام نیز در چنین وضعیتی از راهنمایی او دریغ نمی‌فرماید. اما باید توجه داشت همین مطلبی که در نامه‌ی امام آمده، در مورد خلیفه‌ی غاصبی مثل عبدالملک نیز صادق است و او خودش هم باید از آن درس لازم را می‌گرفت.

منابع:

• بحارالانوار،‌ ج 46، ص 32 (به نقل از مناقب ابن شهر آشوب )

مراجعه شود به:

• امام سجاد علیه السلام و زمامداران اموی