هنگامی که امام حسین علیه السلام به شهادت رسید، لشگر کوفه به طمع ربودن لباس او به جسد مقدسش هجوم بردند. پیراهن شریفش را اسحاق بن حیوة حضری برداشت و به تن کرد که بعدها به مرض برص مبتلا شد و موی سر و رویش ریخت. در آن پیراهن بیش از صد و ده سوراخ تیر و نیزه و شمشیر بود.

عمامه امام را اخفس بن مرشد و به روایت دیگر جابر بن یزید ازدی برداشت و بر سر بست که بعدها دیوانه شد. نعلین مبارکش را اسود بن خالد ربود. انگشترش را بحدل بن سلیم با انگشت مبارک او قطع کرد و ربود که مختار بن ابی عبیده ثقفی به سزای این کار، دست‌ها و پاهای او را قطع کرد و گذاشت تا در خون خود بغلتد تا بمیرد.
قطیفه‌ی خز امام را قیس بن اشعث برد و از این رو به قیس القطیفه معروف شد. وی بعدها به جذام مبتلا شد و خانواده‌اش او را در زباله‌دانی افکندند و هنوز زنده بود که سگ‌ها گوشتش را دریدند.
زره امام را عمر بن سعد برداشت که بعدها مختار، آن را به قاتلش، ابوعمره، بخشید.

و زره دیگرش را مالک بن یسر ربود که بعدها دیوانه شد؛ و شمشیر امام را جمیع بن الخلق ازدی و به روایتی اسوء بن حنظله تیمی و به روایتی فلافس نهشلی برداشت. این شمشیر غیر از ذوالفقاراست؛ زیرا ذوالفقار از ذخایر نبوت و امامت، و مصون و محفوظ است.
به نظر می رسد کوفیان اموال همه شهدا را به یغما برده‌اند، هر چند در تاریخ در این باره چیزی به میان نیامده است، جز روایتی که بر مبنای آن، حکیم بن طفیل، لباس و اسلحه حضرت عباس علیه السلام را ربوده است.

منابع:

• منتهی الامال، ج 1، ص 730.

مراجعه شود به:

• خبر شهادت امام حسین علیه السلام به زنان خاندان