یکی از سیاست های منحصر به فرد حضرت سجاد علیه السلام پس از واقعه عاشورا این بود که از هنگام ورود به مدینه تا مدت دو سال، از مردم کناره گرفت و در صحرا، در محلی به نام « شَعر » اقامت گزید.
حضرت باقر علیه السلام دلیل این کار پدرش را ناخشنودی او از رفت و آمد و دیدار با کسانی که به اهل بیت اعتقادی نداشتند ذکر می‌کند.
امام سجاد در این مدت چندین بار به صورت ناشناس به قصد زیارت جد و پدرش به عراق سفر کرد.

بررسی علل خروج از مدینه

از آنجا که امام تنها بازمانده از واقعه عاشورا بود، حاکمان اموی منتظر بودند تا هرگونه شورش و قیامی را علیه نظام اموی از چشم او ببینند و انگشت اتهام به سوی او بگیرند. از سوی دیگر مدینه آبستن حوادث تلخ و نا گواری نظیر « واقعه حرّه » بود.
و از دیگر سو، امام سجاد در جریان قیام پدر هم مبتلا به بیماری‌ای سخت بود و هم در هنگام اسارت، سپاه کوفه او را به جانکاه‌ترین مصائب جسمی و روحی و انواع شکنجه‌ها مبتلا ساخت.
امام با توجه به همه‌ اینها با تدبیری فوق العاده، از مدینه خارج شد و در صحرا اقامت گزید.

به این ترتیب از یک سو به بازسازی جسمی و روحی خود و تسکین مصائبی که متحمل شده بود، پرداخت.
از سوی دیگر خود را از هر اقدامی که در شهر انجام می گیرد برکنار داشت، عدم دخالت خود در آن را برای نظام سیاسی حاکم به اثبات رساند و هر گونه اتهامی را از خود دور نمود.
و از سوی سوم با توجه به اینکه محل اقامتش جایی مشخص در میان صحرا بود، مراقبت و نگهبانی شبانه‌روزی از امام علیه السلام به دستور حاکمان اموی لغو شد و شر نیروهای امنیتی و حکومتی از سرش کم شد.
پس از دوسال، آب‌ها از آسیاب افتاد و امام نیز از نظر جسمی و روحی به سلامتی و آرامش رسید؛ اینجا بود که دوباره به میان مردم برگشت و فعالیت‌های گسترده‌ی اجتماعی، فرهنگی و سیاسی خود را آغاز کرد.

مراجعه شود به:

• بررسی زندگی سیاسی امام سجاد علیه السلام