این گروه گیاهی دارای دستگاه رویشی تکامل یافته شامل ریشه ساقه و برگ واقعی هستند تشکیلات بافتی درآنها کامل، بافت هادی چوبی (تراکئید) با آوندهای غربالی اند که تشکیلات استوانه آوندی را تشکیل میدهند دستگاه زایشی آنها هنوز از دستگاه رویشی تفکیک نیافته است این گروه مستقیماً از پیسلوفیته ها در پایان سیلورین جدا شده و تا دوره کربونیفر نهایت تنوع و گسترش را پیدا کردند سپس رو به خاموشی نهادند. در اوج تنوع و گسترش خود سرخسهای دانه دار و گیاهان چوبی ذغال سنگی را بوجود آوردند. در پرمین فوقانی از عرصه رویشی محو شدند. برخی از آنها تحول یافته سپس از بین رفتند و اعقاب آنها پتریدوفیتهای امروزین علفی را بوجود آورند که در بسیاری از اختصاصات با اجداد خود اختلاف فاحش دارند.
اگر به گذشته دور دانش گیاه شناسی نگاه کنیم فانیاس (Phanias) شاگرد ارسطو در 350 سال قبل از میلادی مسیح برای نخستین بار گیاهان نهان زادان آوندی را از سایر گیاهان آوندی تشخیص داد و سرخس ها را در گرهی از گیاهان بدون گل قرار داد.
لینه گیاه شناس سوئدی در سال 1735 نهان زادان آوند دار را نخستین راسته نهان زادان منظور داشت.
نهان زادان آوندی به سه گروه بزرگ زیر تقسیم می شوند.
1- پنجه گرکیان Lycopodineae
2- دم اسبیان Eqnisetineae
3- سرخس ها Filicineae