نظر استاد فرامرز قراملکی درباره دیدگاه تعارض بین علم ودین


ایشان می نویسند:
تعبیر دقیق تر تعارض علم و دین آنچنان که راسل در کتاب علم و مذهب گفته است ، تعارض علم و الهیات می باشد . به هر حال تعرض بین این دو از چهار جنبه می تواند مطرح باشد:

  • الف:جنبه رهاورد ها یعنی تعارض میان آموزه های دینی و آموزه های علمی مورد نظر تعارض انگاران می باشد . تعارضاتی از قبیل عمر زمین ، عمر بشر ، نحوه خلقت انسان و غیره.


  • ج:جنبه انسان شناختی ، فروید می گوید قبل از من دو ضربه به انسانشناسی دینی زده شده است:
    • اولی توسط کپرنیک که گفت زمین که انسان نشین است ، مرکز عالم نیست .
    • دومی توسط داروین که گفت انسان ماهیتا با حیوان فرق ندارد بلکه تنها مدل جدید حیوان است و ضربه نهایی را من می زنم که می گویم من ، اختیار ، ذات ، و ناطقیت ، وجود ندارد بلکه همه رفتارهای انسان بازتابی از ناهوشیار اوست.
    • اخیرا نیز بر خلاف ابن سینا دیدند که انسان هذیان می گوید لذا بر خلاف ابن سینا گفتند که انسان هیچ چیز نیست جز همین تحریکات .بنابر این یکی از محورها و جنبه های مورد نظر تعارض انگاران همین جنبه انسان شناختی می باشد.

  • د: جنبه اخلاقی : از این جنبه نظامهای اخلاق علمی مانند نظام اخلاق داروینیستی با نظام اخلاق دینی تعارض پیدا کرد .
البته استنتاج اخلاق از علم تجربی و به طور کلی دیدگاههای طبیعت گرایانه در فلسفه اخلاق رخنه های منطقی فراوان دارد.

منبع:

  • ماهنامه اندیشه حوزه، سال هفتم ، شماره ششم ، ص 19

تعداد بازدید ها: 5588