مهدی خلیفه عباسی که پس از مرگ پدرش،
منصور دوانیقی، بر مسند خلافت نشست، جهت تثبیت پایههای حکومت غاصبانهی خود، نقشه ی ترور
امام کاظم علیه السلام را کشید و برای اجرای آن حمید بن قحطبه را احضار کرد و به او گفت:« اخلاص و فداکاری پدر و برادرت برای ما روشن تر از خورشید است و جای انکار ندارد. ولی تو خودت در چه وضعیتی هستی؟»
حمید گفت:« جان و مالم فدای تو.»
خلیفه گفت:« این درجه فداکاری همه مردم است!»
حمید گفت:« جان و مال و زن و فرزندم فدای تو.»
مهدی چیزی نگفت و منتظر ماند.
حمید گفت:« جان و مال و زن و فرزند و دینم فدای تو !»
خلیفه گفت: احسنت، خدا اجرت بدهد!»
سپس گفت:« سحرگاه باید موسی بن جعفر را ترور کنی.»
ولی همان شب
حضرت علی علیه السلام به خواب مهدی آمد و این آیه را تلاوت فرمود: «فهل عسیتم ان تولیتم ان تفسدوا فی الارض و تقطّعوا ارحامکم » ( آیا اگر بر زمین حاکم شوید فساد و قطع رحم می کنید و خویشان خود را میکشید!) «سوره محمد آیه 22»
مهدی عباسی وحشتزده از خواب پرید و حمید را صدا زد و او را از اجرای طرح نهی کرد؛ خودش نیز به تمجید امام پرداخت و بدینسان امام کاظم در تمام مدت حکومت ده سالهی مهدی در امان قرار گرفت.
منابع:
- بحار الانوار، ج 48، ص 139، ح 15، از مناقب.
مراجعه شود به: