امیرالمؤمنین علیه السلام هنگام غصبفدک نامه بسیار تندی به مضامین عالی و کلمات کوبنده خطاب به غاصبین نوشت. در آن نامه آمده است: اینان کارشان به اینجا کشیده که میراث پاکان‏ نیکوکار را قسمت کرده‏اند و با غصب کردن هدیه رسول خدابه دخترش، گناه سنگینی را متحمل گشته‏اند.

گویا من می‏بینم که در گمراهی در حرکتید همانطور که شتر برای آسیاب با چشم بسته به دور خود می‏گردد، به خدا قسم اگر اجازه می‏داشتم سرهای شما را همانند درو کردن گندم از بدن‏هایتان جدا می‏کردم و آنچنان جمجمه‏های شجاعان شما را از جا می‏کندم که چشمان شما از شدت گریه و زاری مجروح گرداند و به وحشت بیفتید از زمانی که مرا شناخته‏اید من هلاک ‏کننده و نابود کننده لشگرها بوده‏ام؛ شادابی‏های شما را به باد می‏دادم و آشوب‏های شما را می‏خواباندم.

وقتی که من شجاعانی را که شمشیرشان را می‏چرخاندند و مبارز می‏طلبیدند، سر از بدنشان می‏کندم، شما در خانه‏هایتان معتکف بودید.
به خدا قسم اگر بگویم آنچه را که خداوند درباره شما فرموده است دنده‏هایتان در پهلوهایتان فرو می‏رود، چه کنم اگر حرف بزنم میگویید علی حسودی می‏کند! اگر ساکت شوم میگویید علی از مرگ ترسید.

هیهات، هیهات، من خودم برای دشمنان، مرگ می‏آورم و بدون هراس در شب ساکت، خود را در کام مرگ می‏اندازم من با خود دو شمشیر سنگین و دو نیزه بلنده برداشته‏ام و پرچم‏های کفر را سرنگون کرده‏ام و ناراحتی‏ها را از صورت نازنین رسول خدا که بهترین خلائق است زدوده‏ام.

هان که به خدا قسم پسر ابیطالب به مرگ انس بیشتری دارد از بچه به سینه مادرش، زنان همچون بچه ‏مرده‏ها برای شما بگریند اگر من آیاتی را که درباره شما نازل شده بگویم مانند طنابی که در چاه بلندی آویزان باشد، به خود می‏لرزید و از خانه‏هایتان پا به فرار می‏گذارید. ولی من غضب خود را آسان می‏گیرم و خشم خود را فرو می‏خورم تا خدای خود را ملاقات کنم، با دستی شکسته، بی‏بهره از لذتهائی که شما می‏برید و سفره‏ای خالی از نان‏هایی که شما می‏خورید.

دنیای شما در نظر من چیزی نیست مگر مانند ابری که بالا می‏آید و سپس غلیظ میگردد و هنوز بارشی نداشته، از هم پاره شده، آسمان روشن می‏گردد.
آرام باشید که به زودی غبار غفلت زدوده می‏شود و نتایج اعمال خود را که بسیار هم تلخ است ببینید. . . و کافی است خداوند برای قضاوت و رسول خدا برای دشمنی با شما و قیامت برای ایستادن و جواب دادن. . .
سلام بر آنکس که پیرو هدایت است.

منابع:

• بحار الانوار، ج 29، ص 140، ح 30.

مراجعه شود به:

• حضرت زهرا و فدک