ناحیه ایرانی تورانی
ناحیه ایرانی تورانی از شمال به نواحی مدیترانه ای واروپ سیبری، از مشرق به ناحیه سیناژاپونی (seJapane-Sino )
از جنوب به ناحیه صحارا - سندی محدود می گردد و از سواحل غربی اقیانوس آرام تا سواحل شرقی اقیانوس اطلس ادامه می یابد و به علت وسعت زیاد و اختلافات توپوگرافیک به نواحی فرعی چندی تقسیم می شود. کمی مقدار بارندگی و طولانی بودن فصل خشک معمولاً این ناحیه را از سایر نواحی ممتاز می سازد. نوسان حرارت در آن خیلی زیاد است . شدت حرارت تابستان در این ناحیه با شدت حرارت در صحاری آفریقا مشابه است، در صورتیکه سرمای زمستان آن از سرمای ناحیه مدیترانه بیشتر است. فعالیت حیاتی در این ناحیه به علت نوسان شدید حرارت در دو فصل یکی به علت سرما و یخ بندان و ادامه فصل زمستان و دیگری به علت طول مدت خشکی در فصل تابستان متوقف می گردد. رستنی های ناحیه ایرانی تورانی به علت نوسان شدید حرارت غالباً همی کریپتوفیت (cryptophytaiHem ) و کامنیت (chamaephyta) می باشد و وجود جنسهای مختلف خاصی مانند گون ها، کلاه میرحسن ها، چوبک ها و یا بسیاری از گونه های علفی چند ساله و خاردار قابل توجه می باشد. این ناحیه در حدود سه ربع خاک ایران را اشغال نموده و 60 درصد فلور ایران را عناصر همین ناحیه تشکیل می دهند. تعداد درختان و درختچه های آن از 300 گونه متجاوز می باشد و بسیاری از گونه های آندمیک اعم از درختی و یا علفی در آن دیده می شود.
این ناحیه در ایران شامل نواحی فرعی مانند جنگلهای مناطق نیم مرطوب و نیم خشک و استپ های کوهپایه و مرکزی ایران می باشد.
تعداد بازدید ها: 17525