یکی از کمالات انسان بطور کلی اعتدال و میانه روی است ،زیرا انسان موجود است که از امور و اجزاء مختلفی ترکیب شده است ،جسم آدمی ازاعضاء مختلف و از عناصر متعدد تشکیل شده است ،انسان دارای قوای مختلف جسمی و روحی است ،صحت و سلامتی انسان در صورتی است که به همه این اعضاء و عناصر و قوای جسمی وروحی بطور هماهنگ رسیدگی شده و این نیروها با هم رشد نمایند .
به این جهت باید از افراط و تفریط در هر کاری اجتناب کرد حتی در کارهائِ که بسیار خوب هستند مانند عبادت !
یعنی در عبادت هم انسان باید میانه روی و اعتدال داشته باشد والا اگر از حد خودش فراتر رفت دیگر پسندیده نیست زیرا موجب کمال آدمی نخواهد شد.
به روایت زیر توجه کنید:
امام صادق علیه السلام فرمود:« در جوانی با تلاش و شور زیادی مشغول
طواف خانه خدا بودم و به واسطه همین جدیت در طواف به شدت عرق می‌ریختم.
پدرم
امام باقر علیه السلام که از کنارم می‌گذشت، چشمش به من افتاد و فرمود:« پسرم، خداوند هر گاه بنده ای را دوست بدارد او را داخل بهشت می کند و از او به مقدار کم خرسند و راضی است»
توضیح اینکه بر اساس سخنان دیگر ائمه اگر کسی امور واجب دینی را انجام دهد و از امور حرام دوری کند مورد محبت و دوستی خداوند قرار می کیرد.