موریانه مغناطیسی


آیا این یک واقعیت است؟

اگر چه زنبورها به میدان‌ها واکنش نشان می‌دهند اما این احساس مغناطیسی به غلط به دیگر حشرات نیز نسبت داده شده است. یکی از آنها نوع خاصی از موریانه‌ها به نام موریانه مغناطیسی هستند که در نواحی گرمسیری استرالیای شمالی وجود دارند. و فقط به نواحی کوچکی از داروین در آرنهنلند و شبه جزیره کیب یورک محدود هستند. این موریانه‌ها به خاطر ساخت تپه‌هایی به شکل سنگ تبر به ارتفاع 6 فوت ( 2 متر ) در دسته‌های صدتایی یا بیشتر که محور بزرگتر آنها تقریبا با زاویه 10 شرقی نیست به شمال جغرافیایی قرار گرفته و موریانه‌های مغناطیسی نامیده شده‌اند.

به خاطر آن زاویه انحراف مغناطیسی در آن سرزمین‌ها مقدار کمی به طرف شرق از شمال واقعی قرار دارد مدت زیادی این طور تصور می‌شد که آن موریانه‌های مغناطیسی با این کار بخشی از حس جهت‌یابی مغناطیسی خو را ارضا کرده‌اند.

تحقیقات جدید

تنها در سالهای اخیر دانشمندان استرالیایی موسسه CSIRD ( سازمان علمی و صنعتی کشورهای مشترک المنافع ) دریافته‌اند که مغناطیس هیچ نقشی در ساختمان موریانه‌های مغناطیسی ندارد. تمام شیه‌های گورستان مانند به سرزمین‌های آب گرفته در جلگه‌های آبرفتی محدود هستند. که به طور فصلی در آنها جاری می‌شود. به خاطر اینکه موریانه‌ها در طول فصل مرطوب نمی‌توانند به راهروهای زیرزمینی ساختمان‌هایشان که از نظر دمایی بسیار یکنواخت‌تر بود و همواره در یک دما هستند بروند، باید زمان زیادی در روز در سطح بگذارند که دمای آن در طول شبانه روز نوسانات شدیدی ‌دارد.

جهت‌یابی موریانه‌های مغناطیسی

آنها به وسیله ایجاد جهت مناسب برای تپه‌ها که سمت شرقی هر تپه را نزدیک دمای بهینه و مطلوب نگاه می‌دارد، این کار را انجام می‌دهند. و در ساخت آنها جهت معینی را انتخاب می‌کنند. قسمت شرقی تپه چون در مقابل خورشید است، پس از یک شب سرد در هنگام طلوع خورشید به سرعت گرم می‌شود. قرار گرفتن محور ساختمان‌ها در جهت شمال به جنوب باعث می‌شود که بیشتر سطح تپه در مقابل خورشید قرار گرفته در هنگام صبح سریعتر گرم شود.

مباحث مرتبط با عنوان




تعداد بازدید ها: 8327