ملکشاه بن محمود سلجوقی

« 555- 547 ق / 1160- 1152 م»

ملکشاه پسر محمود ملقب به «سلطان مغیث الدین و الدنیا ملکشاه بن محمود یمین امیر المؤمنین»، پس از مرگ عموی خویش مسعود بن محمد، در ماه رجب سال 547 ق / اکتبر 1152 م« بر تخت امارت نشست.

چون این پادشاه به امیران و سران سپاه توجهی نداشت و پیوسته به خوشگذرانی مشغول بود، خاصبک حاجب، به همراه دیگر بزرگان، بر آن شدند تا وی را برکنار سازند. با این اندیشه، خاصبک حاجب، ملکشاه را به سرای خویش مهمان نمود و او را در منزل خود، دستگیر و به زندان افکند. سپس فرستاده‏ای نزد سلطان محمد فرستاد تا از خوزستان بیامد و بر تخت نشست.

سلطان محمد، ملکشاه را در زندان نگه داشت و وی به مدت پانزده روز در آن جا بود. سرانجام شبی با ریسمان خود را از زندان رهایی داد و به خوزستان رفت.

چون برادرش محمد درگذشت و سلیمان شاه در همدان بر تخت امارت نشست، از خوزستان به اصفهان آمد و آن شهر را گرفت.

اما تنها برای پانزده روز پادشاهی کرد و در ربیع الاول سال 555 ق / مارس 1160 م چشم از جهان فرو بست.