The racemic modification
مخلوطی برابر از انانتیومرها به
مخلوط راسمیک موسوم است. یک مخلوط راسمیک از نظر نوری غیر فعال است| هنگامی که انانتیومرها با یکدیگر مخلوط شوند، چرخش حاصل از یک مولکول به وسیله چرخش برابر و مخالف انانتیومر خود خنثی می‌شود.
پیشوند ± را برای مشخص نمودن طبیعت راسمیک یک نمونه به کار می‌برند، به عنوان مثال (±)- لاکتیک
اسید یا (±)- 2- متیل -1- بوتانول.
مقایسه مخلوط راسمیک با ترکیبی که مولکولهای آن بر تصاویر آینه‌ای خود قابل انطباق‌اند، یعنی با یک ترکیب ناکایرال مفید خواهد بود. هر دو آنها به دلیل مشابهی غیر فعال نوری هستند. به علت پخش اتفاقی تعداد زیادی از مولکولها، برای هر مولکلو که نور را تحت تاثیر قرار می‌دهد مولکول دومی وجود دارد که تصویر آینه‌ای آن بوده و از این رواثر اولی را خنثی می‌نماید. در یک مخلوط راسمیک این مولکول یکسانی می‌باشد.
(در مورد یک ماده فعال نوری که همراه با انانتیومر خود نمی‌باشد مشاهده نمودیم که چنین حذف چرخشی نمی‌تواند وجود داشته باشد، زیرا مولکول دیگری که بتواند به عنوان تصویر آینه‌ای آن عمل کند وجود ندارد و البته مهم نیست که تا چه اندازه پخش مولکولها تصادفی باشد).
هویت بیشتر
خواص فیزیکی انانتیومرها یک نتیجه دارد که از نظر عملی فوق العاده مهم است. آنها را نمی‌توان با روشهای معمول نظیر
تقطیر جزء به جزء جداسازی نمود، زیرا نقاط جوش آنها یکسان است؛ به وسیله تبلور نوبتی نیز قادر به انجام این کار نیستیم زیرا میزان انحلال آنها در یک حلال یکسان است(مگر این که حلال فعال نوری باشد)؛ به وسیله
کروماتوگرافی این امر ممکن نیست زیرا آنها با قدرت مشابهی، بر روی یک جاذب جذب می‌شوند (مگر این که جاذب از نظر نوری فعال باشد). جداسازی مخلوط راسمیک به انانتیومرها – تفکیک یک مخلوط راسمیک – یک کار خاص بوده و با روش خاصی باید انجام گیرد.
البته اولین تفکیک همانی است که پاستور با استفاده از عدسی و پنس انجام داد و لیکن این روش را تقریباً هیچ وقت نمی‌توان به کار برد، زیرا مخلوطهای راسمیک به ندرت تشکیل مخلوطی از بلورها را می‌دهند که قابل تشخیص از تصاویر آینه‌ای‌شان باشند. در واقع حتی سدیم آمونیم تارتارات ایجاد چنین بلورهایی را نمی‌کند، مگر این که در پائین‌تر از ˚28 متبلور شود. از این رو پاستور قسمتی از اعتبار کشف خود را مدیون هوای سرد پاریس است – و البته فراهم کردن تارتاریک
اسید از شراب‌سازان فرانسوی.
روشی که اغلب برای تفکیک به کار می‌رود- همین طور یک روش به وسیله پاستور شده است- شامل استفاده از واکنشگر‌های فعال نوری است. گرچه عموماً پاستور به خاطر کارهای بزرگش در میکروب‌شناسی و پزشکی معروفیت یافته است، ولی در اصل یک شیمیدان بود و تنها به عنوان یک عنوان یک شیمیدان کارهایش می‌تواند او را در ردیف دانشمندان طرز اول قرار دهد.