خداوند به پیامبرش دستور داده بود هرکس سخنش را نپذیرد، پیامبر او را دعوت به مباهله کند. ( سوره آل عمران 62‍)
به همین دلیل پس از اینکه هیئت نمایندگی نجران در مدینه از مذاکره با پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله قانع نشدند، قرار شد روز 25 ذی الحجه سال 10 هجرت در دامنه صحرایی در خارج از مدینه با هم مباهله کنند.
پیامبر پیش از مباهله، علی و فاطمه و حسن و حسین علیهم السلام را زیر عبای سیاه‌رنگی برد و این آیه را تلاوت نمود: « انما یریدالله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و لیطهرکم تطهیراً»؛ (خداوند اراده کرده است که هر نوع پلیدی و ناپاکی را از شما دور کند و شما اهل بیت را پاک گرداند.)

سپس به آنان فرمود پس از اینکه دعا کردم، آمین بگویید.
اما اسقف نجران با دیدن این افراد گفت:« من چهره‌هایی را می‌بینم که هرگاه دست به دعا بلند کنند و از درگاه الهی بخواهند که بزرگترین کوه‌ها را از جا بکند، فوراً دعایشان مستجاب می‌شود. با نفرین آنان ممکن است همه مسیحیان جهان از بین بروند.»
به همین دلیل هیئت نمایندگی نجران تصمیم گرفت مباهله نکند و هر سال مبلغی به عنوان جزیه (مالیات سالیانه) بپردازد و در عوض، حکومت اسلامی از جان و مال آنان دفاع کند. پیامبر خدا نیز رضایت خود را اعلام کرد.

منابع:

• بحارالانوار، ج21، ص338

مراجعه شود به:

• مذاکرات نمایندگان نجران با پیامبر اکرم در مدینه