فلک‏الدین بن ارسلان آبه

« 584 570 ﻫ / 1188 1175 م»

از سرگذشت و زندگانی و نیز حوادث دوران فرمانروایی او اطلاع چندانی در دست نیست، همین قدر دانسته شده که در سال 570 ﻫ / 1175 م ، بنا بر وصیت پدرش به جای او حکمرانی یافت و در همان سال، اتابک ایلدگز نیز درا فانی را وداع گفت و پسرش محمد پهلوان به جای او نشست. پهلوان کوشید تا شهرهای تحت حکمرانی فلک‏الدین را از دست وی خارج سازد، از این رو با سپاهی گران به قصد تصرف رویین دز که اقامتگاه فلک‏الدین بود، عازم آنجا شد. اما چون استحکامات دژ بسیار قوی و گشودن آن بس دشوار می‏نمود، پس از مدتی از آنجا عقب نشینی کرد و مراغه را در محاصره خود در آورد. هم زمان برادرش قزل ارسلان نیز تبریز را در محاصره گرفت دیر زمانی جنگ در پیرامون هر دو شهر برپا بود تا آن که اهالی مراغه، تنی چند از سپاهیان پهلوان را به اسارت گرفتند و به نزد قاضی شهر بردند. قاضی مراغه که مردی با خرد و مدبر بود، آنان را خلعت پوشاند و رهایشان ساخت. پهلوان از این اقدام قاضی بسیار خشنود شد و به پایمردی او، سخن از صلح و آشتی با فلک‏الدین به میان آورد. عاقبت مقرر شد که تبریز از آن پهلوان باشد. وی نیز آن دیار را به قزل ارسلان باز گذارد و به محاصره مراغه پایان داد. از عاقبت کار فلک‏الدین اطلاعی در دست نیست، اما گمان می‏رود با توجه به فرمانروایی علاءالدین ارسلان، وی تا حدود سال 584 ﻫ / 1188 م در قید حیات بوده باشد.