عدی بن حاتم


بوطریف عدی بن حاتم طائی فرزند حاتم طائی سخاوتمند معروف عرب، در حدود سال فیل به دنیا آمد. وی مردی قوی‌هیکل و تنومند و به الجواد بن الجواد (بخشنده پسر بخشنده) مشهور بود. در عصر جاهلی رئیس قبیله‌ی طى بود و از کیش نصاری تبعیت می‌کرد.
در سال نهم هجرت، سپاه اسلام به فرماندهی امام علی علیه السلام بت‌خانه‌ی فلس طی را ویران و آن سامان را از لوث شرک و دوگانه‌پرستی پاک ساخت. در آن صحنه بود ک عدی رئیس قوم طی به شام گریخت و خواهرش سفانه به اسارت درآمد.
مدتی بعد در شعبان سال نهم یا دهم هجری عدی به مدینه آمد و اسلام آورد. پیامبر خدا برای وی احترام زیادی قائل شد و او را مسئول جمع‌آوری زکات قبایل طی و بنی‌اسد فرمود.
عدی پس از رحلت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم با خلیفه‌ی اول و دوم بیعت کرد و با آنان به مدارا و نرمش رفتار کرد و حتی در جنگ‌های رده زمان ابوبکر شرکت کرد و به دفاع از خلفا شمشیر زد. در فتوحات اسلامی در عراق و ایران نیز حضور داشت.
گذشت زمان، عدی تازه‌مسلمان را با سرشت و رفتار خلفا آگاه ساخت تا این که در عصر خلافت عثمان به جمع مبارزان اسلامی علیه عثمان پیوست و از سوی خلیفه به شام تبعید شد.
پس از قتل عثمان و تصدی خلافت ظاهری از سوی امام علی علیه السلام، عدی از جمله‌ی گروندگان و بیعت‌گنندگان با آن حضرت بود.
از آن پس وی در کنار مولای خود ثابت و استوار باقی ماند و به همراه آن حضرت در جنگ‌های جمل، صفین و نهروان شرکت جست و در نبرد جمل یک چشم خود را از دست داد.
گفتنی است که چند تن از پسران عدی در جنگ‌های جمل و صفین در رکاب امیر مومنان علیه السلام به شهادت رسیدند و یکی از پسرانش نیز به جمع خوارج پیوست و کشته شد.
عدی پس از شهادت امام علی علیه السلام با امام حسن مجتبی علیه السلام بیعت کرد و از فرماندهان سپاه آن حضرت بود و با جان و زبان خود از حریم خاندان علی علیه السلام دفاع کرد.
سرانجام در سال 66 قمری در سن 120 سالگی چشم از جهان فرو بست.

منابع :
الاصابه ج 4، الاستیعاب ج 3، اسدالغابه ج 4، اعیان الشیعه ج 8، مختصر تاریخ دمشق ج 16


تعداد بازدید ها: 15601