سجده گاه


می دانیم که بر اساس فقه شیعه « سجده » بر هر چیز صحیح نبوده باید محل سجود انسان به هنگام عبادت زمین و یا آنچه از آن می روید باشد.
در واقع انسان بر اساس این کلمه فقهی مقدس ترین عضو وجود خود را که همان پیشانی است بر پست ترین اشیاء که خاک است، می گذارد و بدین وسیله نهایت شکستگی و تواضع و ذلت خود در مقابل خداوند را اظهار می کند
و لذا سجده بر روی خاک به معنای « پرستش خاک » نیست که بعضی از فرقه های انحرافی در اسلام آن را مطرح کرده اند، بلکه سجده در مقابل ذات اقدس الهی است که بر اساس یک حکم فقهی و آن فلسفه زیبا، بر روی خاک انجام می شود.

در همین رابطه نظریه قداست تربت حضرت سیدالشهدا (علیه السلام) سجده بر تربت آن امام بزرگوار نیز مستحب بوده و موجب افزایش بسیار زیاد ثواب نماز می گردد و این همه سنتها و احکامی است که از ائمه هدی (علیه السلام)به دست ما رسیده است
طاوس بن کیسان یمانی نقل می کند که حضرت علی بن الحسین علیه السلام پارچه ای مخصوص داشته که در آن تبدیل شدن تربت امام حسین علیه السلام به خون را نگهداری می کردند و جز بر آن سجده نمی کردند.
در مصباح المتهجد نیز آمده است که حضرت (علیه السلام) با خود تربت حسین علیه السلام را همراه داشته و جز بر خاک سجده نمی کردند.

حال رمز و راز سجده بر خاک برگرفته از قبر حضرت سیدالشهداء (علیه السلام) چیست؟ و این عمل چه پیامهائی با خود دارد؟ و چگونه یاد آور ارتباط نماز با جهاد و شهادت است؟ اموری است که هر کس با اندک تدبّر و تفکری می تواند آن را دریابد.
حضرت سید الساجدین (علیه السلام) علاوه بر این مقید بودند که بر زمین سخت و سنگین و خشن سجده کنند و پیشانی خود را بر امثال این اشیاء در مقابل عظمت الهی سایند.

امام صادق علیه السلام می فرماید که: علی بن الحسین بر زمین سجده می کردند پس روزی به « جبان » که کوهی در اطراف مدینه، آمده و بر سنگی خشن و بسیار سوزنده و آتشین به نماز ایستادند. . . . .
بنابر بر نقل امام صادق (علیه السلام) از یکی از نزدیکان حضرت سجاد (علیه السلام) او می گوید:
حضرت روزی به سمت صحرا رفتند و من ایشان را تبعیت کردم تا اینکه دیدم حضرت بر سنگی بسیار خشن به سجده افتادند.
من ایستادم و صدای گریه و زاری ایشان را شنیدم. . . . .

منابع:

  • بحارالانوار،‌ ج 46، ص 79، حدیث 75 به نقل از مناقب ابن شهر آشوب

مراجعه شود به:



تعداد بازدید ها: 7453