هر دستگاه مرجعی که نسبت به یک دستگاه مرجع لخت دارای حرکت شتابدار باشد یک دستگاه مرجع غیرلخت است. در چنین دستگاههایی اجسام ممکن است شتابهایی کسب کنند که نشود آنها را با اثر نیروها توضیح داد. مثلاً وقتی چمدانی بر اثر ترمز ناگهانی قطار از جای بار می‌افتد، یعنی نسبت به قطار شتابی بدست می‌آورد و نمی‌توان جسم خاصی را مشخص کرد و مسبب این شتاب دانست. ولی اگر چمدان را به جای بار با طناب می‌بستند، در طول ترمز قطار در جای خود باقی می‌ماند و نسبت به واگن شتاب بدست نمی‌آورد. موقع بررسی چمدان از دید ناظر روی زمین به عنوان دستگاه مرجع لخت می‌توان این طور نتیجه گرفت که طناب کشیده شده به چمدان شتاب می‌دهد که برابر با شتاب قطار در حال ترمز است. به این دلیل چمدان نسبت به قطار ساکن است. امّا اگر طنابی در کار نباشد از طرف واگن بر چمدان نیرویی وارد نمی‌شود و چمدان به علت اینرسی با سرعت قبلی خود حرکت می‌کند که این سرعت با سرعت جدید قطار در حال ترمز برابر نیست و چمدان روی قطار سُر می‌خورد، یعنی قطار از زیر چمدان می‌لغزد!

از این رو حرکت نسبت به دستگاههای مرجع غیرلخت از قوانینی غیر از قوانین حاکم نسبت به دستگاههای سخت تبعیت می‌کنند. از دید ناظر غیرلخت علل حرکت با علل مشاهده شده در دستگاه مرجع لخت متفاوت است. اگر ناظری داخل دستگاه مرجع غیرلخت باشد برای او سخت است که مدام تعیین کند که حرکت جسم در دستگاه مرجع لخت چگونه است. ولی باید تفاوت بین قوانین حرکت در دستگاههای مرجع لخت و غیرلخت را بداند.