اصبغ بن نباته می‌گوید:
در زمان حکومت
امیرالمؤمنین علی علیه السلام، مردی به وصی خودش ده هزار درهم سپرد و به او گفت:« هرگاه پسرم به بلوغ رسید، از این ده هزار درهم هر قدر دوست داشتی به او بده.»
پس از آن‌که پسر آن مرد بالغ شد، نزد حضرت علی علیه السلام رفت و دادخواهی کرد.
امام علی به وصی فرمود:« چه مقدار دوست داری به این پسر بدهی؟»
گفت:« هزار درهم.»
امام فرمود:« نه هزار درهم به او بده، زیرا تو نه هزار درهم دوست داری، که باید آن را به او بدهی. هزار درهم هم برای خودت بردار.»
مراجعه شود به
منابع:
- بحارالانوار، ج40، ص 241، حدیث 17 ------- مناقب