تذکر دو نکته مهم


1- آزمون ورزش: نگرانی بی مورد است

باید تأکید نمود تمامی مراحل فوق تحت شرایط کنترل شده و آماده از هر نظر، توسط پزشک متخصص قلب و عروق و با دستیاری کارشناسان آموزش دیده پزشکی هسته ای ، با داروها و تجهیزات کافی به عمل می آیند. نوار قلب شما و همچنین نبض و فشار خونتان بطور پیوسته توسط دستگاه آزمون ورزش کنترل و ثبت می شوند. مطمئن باشید به محض کشف کوچک ترین تغییر غیر طبیعی در آنها، حتی پیش از بروز علائم بالینی، آزمایش با سیگنال های اعلام شده از دستگاه یا با نظر پزشک متخصص فورا متوقف خواهد شد و حداقل خطر شما را تهدید می کند. لذا نه دلیلی برای اضطراب و نگرانی هست و نه نیازی به آوردن شخص همراه به اتاق آزمون ورزش وجود دارد. در صورتی که آزمون ورزش برای شما واقعا خطر ناک باشد، یا از همان ابتدا توسط پزشک معالج شما درخواست نمی شود و یا در این مرکز آزمایش بصورت دیگری انجام می شود ( با جایگزین نمودن تزریق بعضی دارو های خاص بجای آزمون ورزش) . بطور کلی در مواقعی که بیمار به هر دلیل قادر به ورزش نباشد یا انجام ورزش برای وی غیر ضروری یا مضر تشخیص داده شود بجای آزمون ورزش، از تزریق بعضی از داروهای خاص استفاده می شود. معروف ترین و رایج ترین این داروها، دی پیریدامول «پرزانتین) نام دارد. این دارو سرخرگهای کرونر قلب را گشاد کرده و خون رسانی به عضله قلب را چند برابر می کند. با تزریق این دارو مشابه اثرات فیزیولوژیک ورزش در قلب ایجاد خواهد شد بدون آنکه بیمار فعالیت جسمی قابل توجهی انجام داده باشد.

در خاتمه آزمون ورزش نیز تا مدتی تحت نظر بوده و مادامی که قلب شما به فعالیت عادی خود بازنگردد مرخص نخواهید شد.

2- تزریق داروی رادیواکتیو(پرتو دارو): خطری شما را تهدید نمی کند

دارویی که در انتهای مرحله آزمون ورزش از طریق آنژیوکت به شما تزریق می شود یک ماده رادیواکتیو بی خطر و بدون ضرر است. این ماده معمولا تکنسیوم - 99m - میبی( 99m Tc- MIBI )، در مواردی تالیوم (201 TI ) و گاه بعضی داروهای دیگر نشاندار شده با تکنسیوم -m 99 می باشد. ترس مفرط از پرتو که در بعضی بیماران مشاهده می شود به هیچ وجه پایه علمی ندارد. ماده رادیو اکتیوی که در اینجا به مقدار ناچیز بکار می رود تنها حاوی پرتو گاما است و نقش یک ماده شبرنگ را در محیط تاریک و غیر قابل دسترس داخل بدن بازی می کند. به بیان دیگر ماده تزریقی از نوعی انتخاب شده که هیچگونه تابش آلفا یا بتا ندارد( چون انرژی و عوارض احتمالی یک ماده رادیواکتیو بیشتر معلول تابش ذرات آلفا و بتای آن می باشد). مانند یک واکسن که همه خصوصیات یک عامل بیماری زا را دارد به جز آنکه بسیار ضعیف شده و تنها واکنش ایمنی بدن را فعال می سازد. بنابر این پرتو دارویی که برای شما به مقدار بسیار اندک و با نیمه عمر بسیار کوتاه تجویز می شود فقط به عنوان یک ردیاب یا نشانه گر بی خطر به مدت چند ساعت در بدن شما باقی می ماند و از نظر تابش پرتو یا ترکیب شیمیایی هیچ ضرری برای شما نخواهد داشت و مطالعات گسترده و متعدد انجام شده در جهان گواه این مدعا هستند. شاید دانستن این امر برایتان جالب باشد که اساسا تابش های رادیو اکتیو بطور طبیعی نیز با مقادیر کمتر در محیط پیرامون ما وجود داشته و امروزه برای آنها اثرات مثبت و سازنده قائل هستند. لذا یکبار دیگر تأکید می شود میزان پرتوگیری بیماران در آزمایشهای پزشکی هسته ای معمولا اندک و در حد تصویر برداری رادیوگرافی یا بعضا حتی کمتر می باشد و دستورات حفاظتی خاصی که در زمینه پرتو به بیماران بعد از تصویربرداری های پزشکی داده می شوند جنبه احتیاطی داشته و عمدتا مربوط به خانم های باردار هستند.


تعداد بازدید ها: 11245