امکان زندگي مسالمت آميز با پيروان اديان ديگر

کثرت گرایی دینی ، ناظر به این نیست که انسانهایی با داشتن عقاید و مذاهب و ادیان گوناگون می توانند در یک جامعه ، زندگی مسالمت آمیز داشته باشند یا خیر . زیرا ممکن است گروهها ، با داشتن افکار و عقاید و مذاهب و ملل ونحل گوناگون ، زندگی مسالمت آمیز و مشترک داشته باشند . معنای زندگی مسالمت آمیز اقوام و ملل این نیست که اینها یکدیگر را جهنمی دانسته اند زیرا ممکن است یکدیگر را باطل و معذور بدانند ، نه دوزخی . چون هر باطل و مبطلی ، اهل جهنم نیست بلکه ممکن است در تشخیص حق ، دچار اشتباه شده باشند و اگر انسانی پس از سعی لازم ، در تشخیص هدف اشتباه کرده باشد ، گر چه از فوز فیض حق ، طرفی نمی بندد ولی ممکن است به دوزخ نیز نرود . به دیگر سخن ، زندگی مسالمت آمیز ارباب نحله های متنوع به نوعی دندان بر جگر گذاشتن و به اصطلاح تظاهر به ستم ، به تعبیری سازش سیاسی نیست بلکه نوعی سازش انسانی است . زیرا ممکن است کسی برحق باشد و دیگری باطل ، اما پذیرنده باطل در تشخیص حق تقصیر نکرده و قاصر باشد یعنی برای راه یابی به حق ، تلاش و کوشش کرده ولی به مقصد نرسیده است . چنین انسانی با آنکه سخنش باطل است ، خودش اهل دوزخ نیست بلکه معذور است و از کسانی است که خداوند در قرآن در حق آنان فرمود : عده ای کارشان تاخیر افتاده و موقوف به فرمان خداست یا آنان را عذاب می کند یا بر آنها توبه روا می دارد و لطفش را شامل حال آنان می کند .