شخصی هنگام مرگ وصیت کرد که هر یک از غلامانش را که از قدیم جزو اموالش بوده‌اند، آزاد کنند. پس از مرگش، وصی او ندانست منظورش کدام‌یک از غلامانش است. از
حضرت على علیه السلام سؤال کرد. امام فرمود:« هر غلامی را که شش ماه جزو اموال او بوده، آزاد کنید.»
آن گاه آیه 39 سوره یس را تلاوت کرد:« والقمر قدرناه منازل حتى عاد کالعرجون القدیم.» (گردش ماه را در جایگاه ها معین کردیم تا مانند شاخه خرمای زرد و لاغر به منزل اول باز گردد.)
توضیح: در این آیه کلمه «قدیم» آمده است و شاخه
خرما وقتى «قدیم» مى‌شود و شبیه هلال ماه مى‌گردد که شش ماه از جدا کردن خرما از آن گذشته باشد و امام از این که پس از شش ماه به شاخه خرما قدیم مى‌گویند نتیجه گرفته که غلام قدیمى کسی است که شش ماه در بندگى شخص متوفی مانده باشد.
منابع:
- بحارالانوار، ج40، ص 265، حدیث 34 ------- مناقب، ارشاد
مراجعه شود به: