ادوین هابل


img/daneshnameh_up/4/43/edwinhabel.jpg

مقدمه

ادوین هابل ستاره شناس آمریکایی بود که تحولی عظیم در عقاید ما نسبت به طول عمر و ساختار جهان ایجاد کرد. او سحابیها را که به صورت توده‌های نور به نظر می‌رسیدند مورد مطالعه قرار داد. هابل نشان داد که در حقیقت اکثر این سحابیها کهکشانها را بر اساس شکل آنها طبقه بندی کرد. برای مثال: کهکشانهای مارپیچی و بیضوی. هابل همچنین با مطالعه اشعه‌های ساطع شده از این کهشکانها «انبساط جهان» را ثابت نمود. کار هابل در زمینه کهکشهانها اساس روش تقسیم بندی امروزین است.

تاریخچه زندگی

در بیستم نوامبر سال 1889 در مارش فیلد شهر میزوری آمریکا متولد می‌شود.


1910: پس از اخذ مدرک حقوق از دانشگاه شیکاگو به ریاضیات و ستاره شناسی روی می‌آورد.


12 ـ 1910: از طرف مؤسسه «ردز» بورس می‌شود و در دانشکده «کوئین» دانشگاه آکسفورد به مطالعه فلسفه حقوق می‌پردازد.


1913: کار حقوقی خود را در ایالت کنتاکی آمریکا شروع می‌کند، اما این کار را بخاطر دنبال کردن علاقه‌اش به ستاره شناسی رها می‌کند.


1914: هابل در خلیج ویلیامز در شهر ویسکانسین به عنوان محقق در رصد خانه یرکیز مشغول به کار می‌شود. او به مطالعه سحابیها می‌پردازد و سعی می‌کند آنها را طبقه بندی کند. ملاک طبقه بندی هابل قرار داشتن یا نداشتن سحابیها در کهکشان راه شیری است.


1917: هابل داوطلبانه در ارتش آمریکا و در جنگ جهانی اول خدمات شایانی می‌کند.


1919: در این سال هابل به آمریکا بر می‌گردد و کار خود را در رصدخانه مانت ویلسون واقع در پاسادنا ، ایالت کالیفرنیا ، دنبال می‌کند. او دوباره به مطالعه سحابیها می‌پردازد و با استفاده از تلسکوپ انکساری 254 سانتیمتری (100 اینچی) به مشاهدات خود ادامه می‌دهد. او بقیه زندگی خود را در رصدخانه مانت ویلسون)) به تحقیق و مطالعه می‌گذارند.


1923: او از ستاره‌های متغیر قیفاوسی به عنوان ملاک اندازه گیری فاصله استفاده می‌کند و فاصله سحابی امرأة المسلسله را (که امروزه کهکشان امرأة السلسله نامیده می‌شود) تعیین می‌کند. او نشان می‌دهد سحابی مذکور خارج از کهکشان راه شیری قرار دارد.


1924: هابل سحابیهای زیادی را کشف می‌کند. او نشان می‌دهد که تعدادی از این سحابیها ، کهکشان هستند.


1925: هابل توجه خود را به ساختار کهکشانها معطوف می‌کند و آنها را طبق شکلشان طبقه بندی می‌کند. او بعدا فاصله آنها را از کهکشان راه شیری و همچنین سرعت آنها را در فضا مطالعه می‌کند.


1929: او نشان می‌دهد کهکشانها با سرعت خیلی زیادی از ما زیادتر می‌کند. ارتباط بین سرعت یک کهکشان و فاصله‌اش از زمین «قانون هابل» نامیده می‌شود. نسبت این دو عدد را «عدد ثابت هابل» می نامند.


دهه 1930: هابل پراکندگی کهکشانها را مطالعه می‌کند و متوجه می‌شود که این پراکندگی در تمام جهات یکسان است.


1940: هابل در لندن بخاطر اهمیت کارش در ستاره شناسی موفق به دریافت مدال طلای انجمن سلطنتی ستاره شناسی می‌شود.


1946: از جانب ریاست جمهوری آمریکا مدال افتخار می‌گیرد.


1948: تلسکوپ 508 سانتیمتری (300 اینچی) هابل در «مانت پالامار» کامل می‌شود و او برای مطالعه جرمهای دور دست از آن استفاده می‌کند.


1953: در 28 سپتامبر و در «سن مارینو» کالیفرنیا از دنیا می‌رود.


1990: به افتخار «ادوین هابل» تلسکوپ فضایی هابل به فضا پرتاب می‌شود. این تلسکوپ ذرات بسیار دور و کوچک را مشاهده کرده و اطلاعاتی از آنها بدست می‌دهد.

همچنین ببینید



تعداد بازدید ها: 22432