آیین ملائکه و دوستی علی علیه السلام


رسول خدا صلی الله علیه و آله در تبیین پاره ای از فضائل علی علیه السلام می فرماید: علی از من و من از علی هستم، هر کس علی را دوست بدارد و ولایت او را بپذیرد مرا دوست داشته و ولایت مرا پذیرفته است، دوستی علی نعمت است و پیروی از او فضیلت است، دوستی علی را ملائکه آیین خویش قرارداده اند و جنیان صالح و درست کردار را دوستی علی فرا گرفته است.

پس از من هیچ کس بر روی زمین راه نمی رود مگر آنکه علی از او با کرامت تر، عزیزتر، و پرافتخارتر و شیوه و منش او کریمانه تر است علی هیچگاه تندخو و شتابزده و عجول و اهل تباهی و فساد و عناد و دشمنی با حق نیست.

زمین او را به دوش می کشد و گرامی و عزیز می دارد؛ پس از من از شکم هیچ زنی با کرامت تر از علی بیرون نیامده است. و هرجا فرو می آید با برکت و نیکبختی است. خداوند حکمت را بر او نازل کرده و جامه فهم بر اندامش پوشانده است، ملائکه با او همنشین می شوند ولی آنها را نمی بینند.

اگر به کسی پس از من وحی می شد به او وحی می شد، خداوند به واسطه او محافل را زینت و لشگرها را کرامت و شهرها را با آبادانی و لشگریان را عزّت بخشید. علی همانند بیت الله الحرام (کعبه) است که زیارت می شود، ولی زیارت نمی کند. علی همانند ماه است که چون طلوع کند تاریکی را روشنایی می بخشد.

علی همانند خورشید است که چون طلوع کند دنیا را روشنایی بخشد. خداوند او را در کتابش (قرآن) وصف کرده و او را با آیه هایش ستایش فرموده است و خداوند در کتابش نشانه های او را بیان کرده است علی زندگانی اش با کرامت و بزرگواری و مرگش با شهادت است.

مراجعه شود به:


منابع:

  • بحارالانوار، ج 39، ص 37، حدیث 7 ------ امالی صدوق


تعداد بازدید ها: 12041