تاریخچه ی:
کنیه و القاب امام حسین علیه السلام
کنیه آن حضرت (ابو عبدالله) و کنیه خاص ایشان (ابوعلی) است و دارای القاب بسیاری است که عبارتند از:
الشهید السعید، الامام الثالث، رشید ، طیّب ، وفیّ ، سیّد ، مبارک ،تابع لمرضاه الله(1)، «الدلیل علی ذات الله » (2) و مشهورترین آنها (زکیّ) است. لکن بلند مرتبه ترین لقبی که پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم برای او و برادرش امام حسن علیه السلام قرار داد لقبی است که این دو برادر را با آن ستوده است،
«انّ هما سیّد اشباب اهل الجنّه »، حسن و حسین دو مهتر و آقای جوانان اهل بهشتند. بنابراین ((«سادات اهل بهشت|سید))) شیرین ترین لقب آن حضرت است و همچنین ((«سبط پیامبر و حمایت همه جانبه|سبط)) ) که پیامبر فرمودند: (حسین سبطی از سبطه است ).
1): پیرو خشنودی خدا
(2): دلیل و راهنمای ذات خدا نکتّه: ((ابن شهر آشوب)) در کتاب مناقب بیش از هفتاد لقب برای حضرت آورده است.
منابع:
بحار الانوار، ج 43، ص 237، حدیث 1 و2- مناقب ابن شهر آشوب و کشف الغمه.
مراجعه شود به:
((لقب سیدالشهداء))
((لنگر کشتی نوح))
((انتخاب نام نیک برای کودکان))
((لقب و کنیه برای کودکان))
((کنیه، لقب))
((سبط))