کعب بن اشرف یکی از یهودیان و از دشمنان پیامبر اسلام می باشد. هنگامی که خبر پیروزی سپاه اسلام در ((جنگ بدر)) به گوشش رسید؛ بر آشفت. وی از طرف مادر یهودی بود و در شاعری و سخنوری مهارت داشت شروع به شایعه سازی کرد و اخبار ناگوار در ((مدینه)) منتشر می نمود.
او که پیوسته و حتی پیش از جنگ بدر در اشعار خود به پیامبر بد می گفت، دشمنان را بر ضد مسلمانان تحریک می کرد و با شنیدن خبر پیروزی اّنان می گفت: زیر زمین از روی آن بهتر است.

او پس از جنگ بدر، راه مکه را در پیش گرفت و بر کشتگان بدر اشکها ریخت و در مکه با سرودن اشعاری، قریش را بر ضد مسلمانان تحریک کرد و از پای ننشست تا آنها را برای جنگ با مسلمین مصمم ساخت .
پس از بازگشت به مدینه نیز بی احترامی به مسلمانان را به نهایت رسانید و در اشعارش از زنان مسلمان نام می برد و به اّنان اهانت می نمود.

پیامبر سرانجام تصمیم گرفت که شر او را از سر مسلمان کوتاه سازد زیرا چنین فردی در میان مسلمان آزادانه می زیست و دشمنان را علیه آنان تحریک می کرد و با اشعار خود وضع را آشفته می نمود. پیامبر آن کار را به ((محمد بن مسلمه)) واگذار کرد. وی نیز نقشه ای کشید و گروهی را شرکت داد که در میان آن گروه « ابونائله » برادر ناتنی کعب نیز حاضر بود. آنها به کمک ابو نائله توانستند کعب را از خانه اش که در قلعه ای بود بیرون بکشانند و در راه به قتل برسانند.
البته تحریکات او کار خود را کرده بود و ((قریش)) مصمم بر جنگ با اسلام شده بود، چناچه پس از مدتی ((جنگ احد)) رقم خورد.

منابع:
فروغ ابدیت به نقل از سیره ابن هشام، ج 2، ص 51 و 58؛
مغازی واقدی، ‌ج 1، ‌ص 184 و 190