((سوید بن غفله)) می‌گوید:
به حضور ((حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام|علی علیه السلام)) رسیدم. دیدم نشسته و ظرفی از ((شیر « ماده غذایی »|شیر)) و مقداری نان جوین خشک در برابرش است؛ نان را با دستش خرد می کند، و هر گاه نان با دستش نمی‌شکند، آن را با زانو می‌شکند و در ظرف شیر می‌ریزد.

امام به من فرمود:« بفرما و از این غذای ما بخور.» گفتم:«‌ من ((روزه)) هستم.»
حضرت فرمود:« از ((حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله|رسول خدا صلی الله علیه و آله)) شنیدم که فرمود هر کس به خاطر روزه، از غذای مورد اشتهایش چشم بپوشد، بر خدا واجب است که او را از خوردنی و نوشیدنی ((بهشت)) بهره‌مند سازد.»

سوید بن غفله می‌افزاید:« به خدمتکار امام که نزد او ایستاده بود، گفتم:« ای ((فضه خادمه فاطمه علیهاسلام|فضه))، آیا در مراعات حق این مرد، از خدا نمی ترسید؟ چرا نان نرم برایش نمی‌پزید؟»
فضه پاسخ داد:« امام با ما شرط کرده است که نان نرم برایش نبریم.»

و امام علی فرمود:« پدر و مادرم فدای آنکه هیچ‌گاه نانش نرم نبود و تا روز فوتش هرگز سه روز پیاپی یک وعده کامل از نان گندم نخورد. من دیده‌ام رسول خدا صلی الله علیه و آله نانی خشکتر از نان من می‌‌خورد و جامه‌ای خشن‌تر از جامه من می‌پوشید، و من اگر او را الگو قرار ندهم می‌ترسم روز قیامت به او ملحق نشوم.»

!منابع:
*بحارالانوار، ‌ج 40، ص 331 ------ مناقب

!مراجعه شود به:
*((رابطه علی علیه السلام با پیامبر))
*((خوراک زاهدانه امام علی علیه السلام))
*((دقت امام علی علیه السلام درباره خوراک))
*((خوراک امام علی علیه السلام ))