پس از ((صلح حدیبیه|پیمان صلح حدیبیه )) خاطر رسول خدا صلی الله علیه و آله از سوی مشرکین ((مکه|مکه ))آسوده شد. به همین دلیل فرصت را غنیمت شمرد و با زمامداران وقت سرزمین‌های همسایه و رؤسای قبایل و رهبران مذهبی مسیحی مکاتباتی را آغاز فرمود و دین خود را به ملل زنده جهان عرضه داشت.
پیامبر دستور داد انگشتری از نقره برایش بسازند و جمله محمّد رسول الله را در سه سطر بر آن بنویسند تا با آن پای نامه‌ها را مهر کند. این سه سطر به این ترتیب بود که کلمه «الله» در بالا، «رسول» در وسط و «محمد» در پایین نوشته شده بود. پیامبر پاکت نامه‌ها را به وسیله موم مخصوص چسبانید و روی آنها را مهر زد.
آن‌گاه شش نفر از بهترین مبلغان خود را همراه نامه‌ها به نقاط مختلف روانه کرد. سفیران هدایت در یک روز رهسپار سرزمین‌های ((ایران))، ((روم))، (( حبشه|حبشه))، ((مصر))، ((یمامه))، ((بحرین)) و ((حیره )) (اردن) شدند.


مراجعه شود به:
((نامه پیامبر به حاکم یمن و سرزمین غسّانی ها توسط شجاع بن وهب))
((نامه پیامبر به خسرو پرویز پادشاه ایران توسط عبدالله بن خدافه سهمی قریشی))
((نامه پیامبر به قیصر پادشاه روم توسط دحیة بن خلیفه کلبی ))
((نامه پیامبر به مقوقس حاکم مصر توسط حاطب بن ابی بلتعه ))
((نامه پیامبر به نجاشی حاکم حبشه توسط عمرو بن امیه))
((نامه پیامبربه حاکم یمامه هوذة بن علی الحنفی توسط سلیط بن عمرو))