تاریخچه ی:
پاداش گریه بر مصائب امام حسین علیه السلام
تفاوت با نگارش: 3
- | رویت شده است که در خدمت ((حضرت امام جعفر صادق علیه السلام|امام صادق علیه السلام)) بدیم و ((حضرت امام حسین علیه السلام|امام حسین علیه السلام)) را یاد کردی، حضرت بسیار گریست ما گیستی، پس حضرت سر برداشت و فرمود: امام حسین علیه السلام می فرمود: منم کشته گریه و زاری و هیچ مومنی مرا یاد نمی کن م آنکه گریان می گردد. |
+ | روی ((حضرت امام جعفر صادق علیه السلام|امام صادق علیه السلام)) ب یاد مصایب ((حضرت امام حسین علیه السلام|امام حسین علیه السلام)) افتاد بسیار گریست. آگ سر برداشت و به اصحابش فرمود:«امام حسین علیه السلام میفرمود من کشته گریه و زارام* و هر مومنی مرا یاد کند گریان میگردد.» |
- | اب عماره شعر می خواند می گوید: روی ه خدمت امام د علیه السلام ریدم ر فرمود: چند شر در مرثیه حسین علیه السلام وان! ن شرو واندن کردم حضرت یان د. من رثیه ی واندم و ت می گری. |
+ | روزی امام صادق علیه السلام ب شاعری به نام ابوعماره فرمود:«د بیت شعر در مرثیه حسین علیه السلام بخوان!» ابوعماره شروع به خواندن کرد و امام گریست. آنگاه فرمود:«همان گونه که با دوستان خود نوحه میکنید بخوان!» ابوعماره شرو به نوحهخوانی کد و صدای گریه بانوان خاندان امام نیز از پشت پرده بلند شد. آنگاه امام فمو:«هر کس شعری در رثیه امام حسین علیه السلام بخواند و پنجاه نفر ا بگریاند ((بهشت)) بر او واجب می گد، و هر ک سی نفر را بگریاند، بهشت بر او واجب می گردد و هر کس بیست نفر و هر کس ده نفر را و هر س پج نفر را و حتی یک نفر را بگریاند بهش بر و واجب می ردد. هر کس مرثیه بخواند و خود بگرید نیز بهشت بر او واجب میگردد و هر کس اشکش جاری نشود اما تباکی کند (یعنی وانمود کند گریه میکند) نیز بهشت بر او واجب میشود.» *توضیح: منظور امام حسین علیه السلام این : «من کشته گریه و اری » می واند این باشد که گریه و زاری و اندوه از ماجرای کشته شدن حضرت جشدنی است هیگاه ادثه عاشورا را نمی توان بدن گریه زاری ازگو کرد همانگونه که در ادامه روایت مه ست که: «هر مؤمنی با یاد او گرین می ود». |
- | حضرت فرمود: به آن روشنی که در پیش خودمی خوانید و نوحه می کنید بخوان! حضرت بسیار گریه کرد و صدای گریه زنان آن حضرت نیز از پشت پرده بلند شد. چون فارغ شدم حضرت فرمود: هر که شعری در مرثیه امام حسین علیه السلام بخواند و پنجاه کس را بگریاند ((بهشت)) بر او واجب می گردد. و هر کس سی نفر را بگریاند بهشت بر او واجب می گردد و هر کس بیست نفر و هر کس ده نفر را و هر کس پنج نفر را و هر کس یک نفر را بگریاند بهشت بر او واجب می گردد و هر کس مرثیه بخواند و خود بگرید بهشت بر او واجب گردد و هر کس که گریه اش نیاید و تباکی کند (یعنی خود را به صورت گریه کنندگان در آورد) بهشت بر او واجب گردد.
!منابع: *منتهی الامال، ج 1، ص 538. |
+ | منابع: منتهی الامال، ج 1، ص 538. |