در تعریف وقف گفته اند: «
تجیسس العین وتسبیل المنفعه » یعنی (انسان منعفت چیزی را با حفظ اصلش در مصارف بخصوصی قراردهد.)
وقف دارای فضل بسیار است که ثوابش به عنوان
صدقه پس از مرگ دایماً به انسان واقف میرسد.
ائمه اطهار علیهم السلام خود در اجرای سنت وقف پیشقدم بودند.
امام علی علیه السلام چاه ها و باغهای متعددی احداث کرد و همه را وقف در راه خدا و مسلمانان نمود. برخی از این چاه ها هنوز در کشور عربستان با عنوان آباد علی شناخته می شود و مورد استفاده است.
رفع بسیاری از نیازمندیهای مستمندان و گشوده شدن بسیاری از گره های اقتصادی با سنت وقف قابل انجام است. وقف در کتابهای فقهی بابی را به خود اختصاص داده است که در آن از شرایط وقف، موقوف علیهم و مال وقفی و کیفیت وقف بحث می شود.
منابع: تحریرالوسیله، ج 2، ص 62 شرح چاپ کلانترِ ج 3، ص 163.