هنگامی که به ((عبیدالله بن زیاد|ابن زیاد )) خبر رسید که کاروان اهل بیت ((حضرت امام حسین علیه السلام|امام حسین علیه السلام)) به ((کوفه|کوفه)) نزدیک شده اند، فرمان داد سرهای شهدا را که ((عمر بن سعد|عمر بن سعد)) پیش از آن به کوفه فرستاده بود بر سر نیزه ها کنند و پیشاپیش کاروان حرکت دهند، به اتفاق اهل بیت وارد شهر کوفه کنند و در کوچه و بازار بگردانند تا پیروزی سلطنت ((یزید بن معاویه|یزید)) بر مردم روشن شود و بر هول و هیبت مردم افزوده گردد.
مردم کوفه وقتی از ورود کاروان اسرا آگاهی یافتند از کوفه بیرون شتافتند.

سرهای سروران همه بر نیزه و سنان *** در پیش روی اهل حرم جلو گر شدند
از ناله های پردگیان ساکنان عرش *** جمع از پی نظاره به هر رهگذر شدند

زن‌های کوفی بر بالای بام‌ها رفته بودند تا آنان را تماشا کنند. در این میان زنی از روی بام صدا زد:
''=== شما از اسیران کدام مملکت و قبیله هستید؟
گفتند: ما اسیران آل محمدیم.
آن زن با شنیدن این سخن از بام به زیر آمد و هر چه چادر و مقنعه در خانه داشت، بین آنها پخش کرد. زنان کاروان که ماموران یزید، چادر و حجاب از سرشان برداشته بودند، سر و روی خود را با آنها پوشاندند. ===''

((حضرت امام سجاد علیه السلام|علی بن الحسین علیه السلام)) که بیماری، او را ضعیف و رنجور کرده بود و ((حسن بن حسن بن علی بن ابیطالب|حسن بن حسن مثنی)) نیز در کربلا برای یاری عموی خود، حسین علیه السلام، زخم خورده بود، ولی از میدان جنگ زنده بیرون آمده بودـ در بین اسیران دیده می شدند.
''=== زید و عمر==='' ، فرزندان ((حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام|امام حسن علیه السلام))، نیز در میان اسیران بودند.

!منابع:
*لهوف سید بن طاووس، ص 175.
*منتهی الامال، ج 1، ص 751 و 754.

!مراجعه شود به:
*((ماجرای ورود کاروان اسرا به کوفه از زبان مسلم گچکار))
*((خطبه امام سجاد علیه السلام در کوفه))
*((ورود به دارالاماره کوفه - قصر حکومتی))
*((سر امام حسین علیه السلام در کوفه و تلاوت قرآن))
*((اسرای کربلا از کوفه تا شام))