علی بن ابی حمزه می گوید: دوستی داشتم که در دستگاه بنی امیه کار می کرد و از نویسندگان امور مالی حکومت اموی بود، به من گفت برای من از حضرت صادق علیه السلام وقت دیدار بگیر من هم برایش از حضرت اجازه دیدار گرفتم، خدمت حضرت که رسید سلام کرد و نشست و چنین اظهار کرد: فدایت شوم من در دستگاه حسابرسی امور مالی بنی امیه کار می کردم و از این راه به ثروت فراوانی دست یافته ام و حلال و حرام در دارائی ام وجود دارد.
حضرت به او فرمود: (لولا ان تنبی امیه وجدوا من یکتب لهم و یحیی لهم الفی ویتاتل عنهم و یشهد جماعتهم لما سحقنا )، (اگر بنی امیه کسانی را که برایشان بنویسند و مالیات جمع آوری کنند و به نفع آنها بجنگندند و در اجتماعاتش حاضر شوند نمی یافتند، حق ما - اهل بیت - را نمی گرفتند )، اگر مردم با بنی امیه همکاری نمی کردند و آنها را رها می کردند آنها به چیزی دست نمی یافتند.
پس از توضیحات
حضرت صادق علیه السلام، آن جوان به حضرت گفت: فدایت شوم آیا راهی برای پاک شدن من و خروج از این وضعیتی که در آن قرار گرفته ام هست؟
حضرت فرمود: اگر به تو راه حلی بگویم انجام می دهی؟
جوان گفت: انجام می دهم حضرت فرمود: تمام آنچه را از راه همکاری با بنی امیه به دست آورده ای از خودت جدا کن، هر کس را که می شناسی و از او چیزی گرفته ای به او برگردان و هر کس را نمی شناسی از طرفش صدقه بده و در برابر کارت من بهشت را برایت ضمانت می کنم.
جوان پس از سخن حضرت مدتی سرش را پایین انداخت و گفت: فدایت شوم انجام می دهم.
علی ابن ابی حمزه می گوید: آن جوان همراه به کوفه برگشت و دل از همه آن چه داشت برید حتی لباسی که به تن داشت خارج ساخت و ما عده ای جمع شدیم و کمک کردیم و برایش لباس خریدیم و خرجی زندگی اش را تامین می کردیم و چند ماهی بیشتر طول نکشید تا اینکه مریض شد و ما از او عیادت می کردیم.
روزی به عیادتش رفتم او در حال رفتن از دنیا بود، چشمانش را گشود و به من گفت: ای علی، سوگند به خدا صاحبت - امام صادق علیه السلام - به عهد خودش وفا کرد و پس از آن از دنیا رفت و ما در مراسم تجهیز او شرکت کردیم.
علی بن ابی حمزه می گوید: خدمت امام صادق علیه السلام که رسیدیم، چشم حضرت که به من افتاد فرمود: ای علی ما در حق دوستت به پیمان خود وفا کردیم عرض کردم: راست گفتید فدایت شوم خودش به خدا سوگند همین را هنگام مرگش به من گفت.
