امام باقر علیه السلام فرمود:« نام رسول خدا در
صُحُف ابراهیم علیه السلام «ماحی» (پاک کننده) است و در
تورات موسی علیه السلام«حادّ» (مبارز) و در
انجیل عیسی علیه السلام «احمد» و در قرآن «محمد» است.»
کسی پرسید:« منظور از این اسامی چیست؟»
امام باقر علیه السلام پاسخ داد:« پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم پاککنندهی صورت بتان و نابودکننده
آیین بت پرستی است؛ او هر معبودی غیر از خداوند را پاک کرده است. منظور از حاد هم این است که او با هر کسی که با دین خداوند و خداوند مبارزه کند، چه نزدیک باشد یا دور باشد، میجنگد. منظور از احمد این است که خداوند او را به نیکوترین وجهی ستوده است. و از آن رو نامش «محمد» است که پروردگار و
فرشتگان و
انبیا و همه امتها او را میستایند و بر او درود می فرستند.»
- احمد، بر وزن افعل، دلالت بر برتری پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم بر دیگر پیامبران دارد: انبیا همگی ستوده (محمود) هستند و پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم بیش از آنان ستایش شده است.
مراجعه شود به:
محمد - ص - نامی کم سابقه