زنی از جنیان نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله رسید و ایمان آورد و در راه اسلام ثابت قدم ماند و هفته ای یک بار به حضور رسول خدا می رسید. اما یک بار چهل روز از او خبری نشد. وقتی دوباره نزد پیامبر آمد، پیامبر به او فرمود:« کجا بودی؟»
گفت:« در کنار دریایی رفته بودم که دنیا را فرا گرفته است. در ساحل آن دریا صخره سبز رنگی دیدم که مردی بر آن نشسته و دستهایش را به آسمان بلند کرده بود و می‌گفت:« بار خدایا به حق محمد و علی و فاطمه و حسن و حسین از تو می‌خواهم که مرا بیامرزی.»
به او گفتم:«تو کیستی؟»
گفت:«من ((ابلیس|ابلیس )) هستم.»
گفتم:« آنهایی را که نام بردی از کجا می شناسی؟»
گفت:« من در زمین و آسمان، سالیان درازی خداوند را بندگی کردم. اما هیچ ستونی در آسمان را ندیدم جز آن که بر آن نوشته شده بود:« لا اله الا الله. محمد رسول الله علی امیر المومنین ایدته به»
(جز الله، معبودی نیست، محمد فرستاده خداست، علی امیر المومنین است که پیامبر را به او تأیید کردم)

منابع:
بحارالانوار، ج 39، ص 166، حدیث 6 ----------- محاسن