علی علیه السلام فرمود: از وقتی شنیدم پیامبر خدا ‹ صلی الله علیه و آله› فرمود: [صَلاة اللّیل نور] (نماز شب نور است) من هیچگاه نماز را ترک نکردم.

((ابن کواء|ابن کوّا ))، پرسید: حتی ((لیلة الهریر|لیلة الهدیر )) (نام یکی از شب ها در جنگ صفین) هم نماز شب خواندی؟

حضرت فرمود: حتی در لیلة الهدیر هم نماز شب را ترک نکردم.
((ضرار بن حمزه ))نزد ((معاویه)) رفت، معاویه به او گفت: علی را برای من توصیف کن.

او گفت : مرا معاف می کنی؟

معاویه گفت: نه، حتماً باید این کار را بکنی.

ضرار شروع کرد و حضرت را توصیف کرد و در فرازی نماز شب حضرت را چنین توصیف کرد: در یکی از شب ها حضرت در محراب عبادت بود، در تاریکی فراگیر شب، که هیچ ستاره ای فروزان نبود،او محاسنش را به دست گرفته بود و چون مارگزیده ای نا آرام بود و بسیار محزون می گریست و چنین می گفت: ای دنیا، آیا خود را بر من عَرْضه می کنی؟ آیا خودت را مشتاق به من نشان می دهی؟ هرگز هرگز، من نیازی به تو ندارم، من تو را ((سه طلاقه کردن|سه طلاقه ))کردم آنگونه که دیگر هیچ بازگشتی به سوی تو ندارم.

آنگاه می فرمود: آه، آه ،از دوری راه (سفر آخرت) و کمی توشه و سختی مسیر در این حال معاویه گریست و گفت: ای ضرار، کافیست دیگر نگو به خدا سوگند، علی همان گونه بود که گفتی خدا ابوالحسن را رحمت کند.

منابع:

بحارالانوار، ج 41، ص71،

بحارالانوار، ج41، ص 15-14 ، حدیث 6 --------- امالی صدوق

مراجعه شود به:

((عبادت حضرت علی علیه السلام))